۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ارسطو' به 'ارسطو') |
جز (جایگزینی متن - 'فخر رازى' به 'فخر رازى') |
||
خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
1-توجه به آراء متكلمان، و عرفاء: مولف در بيان مسائل اين كتاب در موارد زيادى به آراء ديگر علماء توجه داشته است. او در كلام شيعى بيشتر از نهجالمسترشدين علامۀ حلى استفاده نموده است، بلكه مىتوان گفت بعضى از عبارتهاى او عينا ترجمۀ كتاب نهج المسترشدين مىباشد. در كلام بيشتر از آثار امام فخر رازى و به خصوص كتاب الاربعين ايشان استفاده نموده است. مولف در مسائل فلسفى بيشتر از كتاب تعليقات و شفاى [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]] توجه داشته و در عرفان از فتوحات شيخ اكبر و بعضى از رسائل [[جامی، عبدالرحمن|جامى]] بهره برده است. | 1-توجه به آراء متكلمان، و عرفاء: مولف در بيان مسائل اين كتاب در موارد زيادى به آراء ديگر علماء توجه داشته است. او در كلام شيعى بيشتر از نهجالمسترشدين علامۀ حلى استفاده نموده است، بلكه مىتوان گفت بعضى از عبارتهاى او عينا ترجمۀ كتاب نهج المسترشدين مىباشد. در كلام بيشتر از آثار امام [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] و به خصوص كتاب الاربعين ايشان استفاده نموده است. مولف در مسائل فلسفى بيشتر از كتاب تعليقات و شفاى [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]] توجه داشته و در عرفان از فتوحات شيخ اكبر و بعضى از رسائل [[جامی، عبدالرحمن|جامى]] بهره برده است. | ||
2-ابداعى بودن شيوۀ مصنف در بيان مسائل كلامى: مولف در مقدمۀ كتاب مدعى شده است كه اصول خمسه را به طرزى جديد و نمطى سديد بيان نموده است. ولى با بررسى محتواى كتاب به شيوهاى جديدى برنمىخوريم، مگر اين كه مقصود مولف لغت كتاب باشد كه به فارسى است و بيان مسائل كلامى در آن دوره به فارسى شيوهاى جديد و نو محسوب مىشود. | 2-ابداعى بودن شيوۀ مصنف در بيان مسائل كلامى: مولف در مقدمۀ كتاب مدعى شده است كه اصول خمسه را به طرزى جديد و نمطى سديد بيان نموده است. ولى با بررسى محتواى كتاب به شيوهاى جديدى برنمىخوريم، مگر اين كه مقصود مولف لغت كتاب باشد كه به فارسى است و بيان مسائل كلامى در آن دوره به فارسى شيوهاى جديد و نو محسوب مىشود. |
ویرایش