نجوم قدیم و بازتاب آن در ادب پارسی: تفاوت میان نسخه‌ها

نجوم قدیم و بازتاب آن در ادب پارسی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۱۸

۵۶ بایت اضافه‌شده ، دیروز در ‏۲۱:۱۸

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۷٬۰۲۷

ویرایش

@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 }}
-'''نجوم قدیم و بازتاب آن در ادب پارسی''' تألیف عباس ماهیار (متولد 1318ش)؛ این کتاب به معرفی اصطلاحات نجومی و تقویمی و بازتاب آن در ادبیات فارسی می‌پردازد و با استناد به منابع دست اول و اشعار شاعران مختلف، اثری جامع برای درک اشارات و اصطلاحات نجومی در متون ادبی فارسی فراهم آورده است.
+'''نجوم قدیم و بازتاب آن در ادب پارسی''' تألیف [[ماهیار، عباس|عباس ماهیار]] (متولد 1318ش)؛ این کتاب به معرفی اصطلاحات نجومی و تقویمی و بازتاب آن در ادبیات فارسی می‌پردازد و با استناد به منابع دست اول و اشعار شاعران مختلف، اثری جامع برای درک اشارات و اصطلاحات نجومی در متون ادبی فارسی فراهم آورده است.
 ==ساختار==
@@ خط ۳۲: / خط ۳۲: @@
 ==گزارش کتاب==
-کتاب «نجوم قدیم و بازتاب آن در ادب پارسی» اثر عباس ماهیار، پژوهشی جامع و دقیق در زمینۀ نجوم قدیم و بازتاب آن در ادبیات فارسی است. هدف مؤلف از تألیف این کتاب، معرفی اصطلاحات نجومی و تقویمی و یادکرد نمونه‌های مختلف از ادب پارسی به ویژه دیوان شاعران است. برای مخاطبان متون ادبی فارسی، حتی مخاطبان خاص، درک اشارات و اصطلاحات نجومی مندرج در این متون همواره معضل‌آفرین بوده و این مسئله به ویژه در مورد شعر علمی که در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم متداول شد، ضرورت تدوین چنین کتاب‌هایی را آشکار کرده است.
+کتاب «نجوم قدیم و بازتاب آن در ادب پارسی» اثر [[ماهیار، عباس|عباس ماهیار]]، پژوهشی جامع و دقیق در زمینۀ نجوم قدیم و بازتاب آن در ادبیات فارسی است. هدف مؤلف از تألیف این کتاب، معرفی اصطلاحات نجومی و تقویمی و یادکرد نمونه‌های مختلف از ادب پارسی به ویژه دیوان شاعران است. برای مخاطبان متون ادبی فارسی، حتی مخاطبان خاص، درک اشارات و اصطلاحات نجومی مندرج در این متون همواره معضل‌آفرین بوده و این مسئله به ویژه در مورد شعر علمی که در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم متداول شد، ضرورت تدوین چنین کتاب‌هایی را آشکار کرده است.
 کتاب در شش گفتار اصلی تنظیم شده است. گفتار اول با عنوان «کلیات» به مبانی عمومی نجوم قدیم می‌پردازد. گفتار دوم با عنوان «آسمان و افلاک» به بررسی ساختار آسمان و فلک در نجوم قدیم اختصاص دارد. گفتار سوم با عنوان «دانش نجوم» به تبیین مسائل نجوم بطلمیوسی و نیز نجوم اسلامی می‌پردازد. گفتار چهارم با عنوان «صورت‌های فلکی» به بررسی صور فلکی و جایگاه آنها در نجوم قدیم و ادبیات فارسی می‌پردازد. گفتار پنجم با عنوان «اختر و هفت‌اختران» به سیارات و تأثیر آنها در باورهای نجومی و ادبیات می‌پردازد. گفتار ششم با عنوان «کتاب آخر» به جمع‌بندی مباحث می‌پردازد.