۱۴۵٬۰۰۳
ویرایش
ابوطالب مؤمن قریش: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''ابوطالب مؤمن قریش'''، ترجمه کتابی است با همین نام به قلم [[خنیزی، عبدالله بن علی|عبدالله بن علی خنيزی]] (متولد 13501 م،932ق) که توسط [[محفوظی موسوی، حسین|سید حسین محفوظی]] به فارسی ترجمه شده است. این کتاب بهمنظور دفاع از شخصیت عظیم و جایگاه معنوی حضرت ابوطالب(ع)، عموی پیامبر اسلام (ص)، نگاشته شده و دلایل ایمان و پشتیبانی او از رسالت پیامبر (ص) را اثبات میکند. | '''ابوطالب مؤمن قریش'''، ترجمه کتابی است با همین نام به قلم [[خنیزی، عبدالله بن علی|عبدالله بن علی خنيزی]] (متولد 13501 م،932ق) که توسط [[محفوظی موسوی، حسین|سید حسین محفوظی]] به فارسی ترجمه شده است. این کتاب بهمنظور دفاع از شخصیت عظیم و جایگاه معنوی حضرت ابوطالب(ع)، عموی پیامبر اسلام(ص)، نگاشته شده و دلایل ایمان و پشتیبانی او از رسالت پیامبر(ص) را اثبات میکند. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
نباید به ستم ناروای تاریخ درباره ابوطالب بیاعتنا بود، تاریخی که از ابوطالب جز با یاد مختصر و ناقصی، آن هم با غرضورزی، نام نمیبرد. تاریخ کارهای بزرگ ابوطالب و دفاع شایستهاش و موضعگیریهای استوارش در دفاع از عقیده و چیرگیاش بر قلوب و بالارفتن این بنای عظیم و به نیکویی از آن یادکردنش را به فراموشی میسپارد و به آنچه پیامبر انسانیت آورده بود افتخار میکرد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص87 </ref> | نباید به ستم ناروای تاریخ درباره ابوطالب بیاعتنا بود، تاریخی که از ابوطالب جز با یاد مختصر و ناقصی، آن هم با غرضورزی، نام نمیبرد. تاریخ کارهای بزرگ ابوطالب و دفاع شایستهاش و موضعگیریهای استوارش در دفاع از عقیده و چیرگیاش بر قلوب و بالارفتن این بنای عظیم و به نیکویی از آن یادکردنش را به فراموشی میسپارد و به آنچه پیامبر انسانیت آورده بود افتخار میکرد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص87 </ref> | ||
جزء اول با عنوان راههای زندگی با بررسی خانواده عبدالمطلب آغاز میشود و توضیح میدهد که ابوطالب در خانهای بر پایه توحید و حمایت از پیامبر (ص) رشد کرد. <ref>ر.ک: متن کتاب، ص93</ref> ابوطالب بهعنوان حامی و سرپرست، محمد (ص) را در پناه خود گرفت و از او دفاع کرد. نویسنده به شخصیت منحصربهفرد ابوطالب(ع) میپردازد که وارث صفات والای پدرش بود، از جمله عظمت، سخاوت و کرم. همچنین در این جزء، به بررسی دلایلی پرداخته میشود که ایمان ابوطالب را ثابت میکند؛ از جمله آگاهی او از رسالت پیامبر (ص) و تأیید نبوت او از طریق روایات و شواهد معتبر. این نشانهها شامل حوادث خارقالعادهای مانند استجابت دعای او برای باران است. بخش پایانی این جزء به بررسی حمایت ابوطالب در آغاز دعوت، دوران ازدواج محمد (ص) و خدیجه (س)، و همچنین حمایت او در شعب ابیطالب اختصاص دارد؛ دورانی که ابوطالب بهوضوح در حمایت از رسالت و شخص پیامبر (ص) ایستادگی کرد<ref>ر.ک: همان، ص113-193 </ref> | جزء اول با عنوان راههای زندگی با بررسی خانواده عبدالمطلب آغاز میشود و توضیح میدهد که ابوطالب در خانهای بر پایه توحید و حمایت از پیامبر(ص) رشد کرد. <ref>ر.ک: متن کتاب، ص93</ref> ابوطالب بهعنوان حامی و سرپرست، محمد(ص) را در پناه خود گرفت و از او دفاع کرد. نویسنده به شخصیت منحصربهفرد ابوطالب(ع) میپردازد که وارث صفات والای پدرش بود، از جمله عظمت، سخاوت و کرم. همچنین در این جزء، به بررسی دلایلی پرداخته میشود که ایمان ابوطالب را ثابت میکند؛ از جمله آگاهی او از رسالت پیامبر(ص) و تأیید نبوت او از طریق روایات و شواهد معتبر. این نشانهها شامل حوادث خارقالعادهای مانند استجابت دعای او برای باران است. بخش پایانی این جزء به بررسی حمایت ابوطالب در آغاز دعوت، دوران ازدواج محمد(ص) و خدیجه (س)، و همچنین حمایت او در شعب ابیطالب اختصاص دارد؛ دورانی که ابوطالب بهوضوح در حمایت از رسالت و شخص پیامبر(ص) ایستادگی کرد<ref>ر.ک: همان، ص113-193 </ref> | ||
«در پناه تاریخ» عنوان جزء دوم کتاب است با اشاره به حقشناسی پیامبر(ص) به هنگام مرگ ابوطالب و تقدیر از زحمات او آغاز شده است. پیامبر در حق او میفرماید: «ای عمویم، حق خویشاوندی را بهجا آوردی و خداوند به تو پاداش خیر عطا کند، مرا درحالیکه کودک بودم سرپرستی و مواظبت نمودی و درحالیکه بزرگ بودم یاری دادی و تقویت نمودی»<ref>ر.ک: همان، ص232</ref> | «در پناه تاریخ» عنوان جزء دوم کتاب است با اشاره به حقشناسی پیامبر(ص) به هنگام مرگ ابوطالب و تقدیر از زحمات او آغاز شده است. پیامبر در حق او میفرماید: «ای عمویم، حق خویشاوندی را بهجا آوردی و خداوند به تو پاداش خیر عطا کند، مرا درحالیکه کودک بودم سرپرستی و مواظبت نمودی و درحالیکه بزرگ بودم یاری دادی و تقویت نمودی»<ref>ر.ک: همان، ص232</ref> | ||