داستان انسان: سبک زندگی و سلوک زنده‌یاد سید محمود دعائی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ل الدین' به 'ل‌الدین'
جز (جایگزینی متن - 'سیدم' به 'سید م')
جز (جایگزینی متن - 'ل الدین' به 'ل‌الدین')
 
خط ۲۸: خط ۲۸:


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
[[سید محمود دعائی]] زندگی‌اش را با نام و رضای خداوند پیوند زده بود؛ «من تعیش بربه»، کسی است که با نام و صفات و افعال پروردگار خویش زندگی کند. او تبلور و تجلی پیوستۀ «هل الدین الا الحب»، سخن والای پیامبر اسلام بود. آنچه در این کتاب آمده است، نگاهی است به سبک زندگی، سخن، سلوک، اندیشه و جهاد سید محمود دعائی و نیز نگاهی به منشور رنگارنگ شخصیت و منش او از زاویۀ دید اشخاص و افراد مختلف و متفاوت.
[[سید محمود دعائی]] زندگی‌اش را با نام و رضای خداوند پیوند زده بود؛ «من تعیش بربه»، کسی است که با نام و صفات و افعال پروردگار خویش زندگی کند. او تبلور و تجلی پیوستۀ «هل‌الدین الا الحب»، سخن والای پیامبر اسلام بود. آنچه در این کتاب آمده است، نگاهی است به سبک زندگی، سخن، سلوک، اندیشه و جهاد سید محمود دعائی و نیز نگاهی به منشور رنگارنگ شخصیت و منش او از زاویۀ دید اشخاص و افراد مختلف و متفاوت.


رسیدن به مقام آرامش و رضا و طمأنینه، ثمرۀ جهاد با خویشتن است. در زندگانی سید محمود دعائی، شاهد چنین گداز تابسوز و پرسوزوسازی تا «حیات مقام محمود» هستیم. حیات محمود با حیات ممدوح متفاوت است؛ همان تفاوت مدح و حمد. اگر مردم کسی را بستایند و او سرمست ستایش دیگران شود و این سرمستی دوام پیدا کند، آو مقام ممدوح یافته است؛ اما مقام محمود ریشه و بنیاد دیگری دارد. با جستجو در زندگی دعائی نشانه‌هایی می‌بینیم که شجرۀ طیبۀ او چگونه بالید و برکشید و ریشه‌هایی استوار یافت و سرشاخه‌هایش رو به آسمان سر بر کشیدند و جانش پر از زیبایی و دستش پر از ستاره و جانش پر از بهار شد.
رسیدن به مقام آرامش و رضا و طمأنینه، ثمرۀ جهاد با خویشتن است. در زندگانی سید محمود دعائی، شاهد چنین گداز تابسوز و پرسوزوسازی تا «حیات مقام محمود» هستیم. حیات محمود با حیات ممدوح متفاوت است؛ همان تفاوت مدح و حمد. اگر مردم کسی را بستایند و او سرمست ستایش دیگران شود و این سرمستی دوام پیدا کند، آو مقام ممدوح یافته است؛ اما مقام محمود ریشه و بنیاد دیگری دارد. با جستجو در زندگی دعائی نشانه‌هایی می‌بینیم که شجرۀ طیبۀ او چگونه بالید و برکشید و ریشه‌هایی استوار یافت و سرشاخه‌هایش رو به آسمان سر بر کشیدند و جانش پر از زیبایی و دستش پر از ستاره و جانش پر از بهار شد.