۱۴۷٬۰۱۴
ویرایش
سنگ بر دوش: تحلیلی بر آشناییزدایی در شعر احمد شاملو (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۰ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۳۳
، ۳۰ اکتبربدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''سنگ بر دوش: تحلیلی بر آشناییزدایی در شعر احمد شاملو''' تألیف سعید پرهیزکاری (متولد 1355ش)، پژوهشگر ادبی؛ کتابی است که به بررسی تکنیکهای آشناییزدایی در شعر احمد شاملو میپردازد. این اثر با تحلیل انواع تکنیکهای مورد استفاده شاملو همچون موسیقی درونی، ترکیبسازی، باستانگرایی و دیگر شگردهای شعری، نشان میدهد که چگونه شاملو به شیوهای نوین در شعر فارسی دست یافت و عالیترین مفاهیم انسانی را به شیواترین زبان ممکن بیان نمود. | '''سنگ بر دوش: تحلیلی بر آشناییزدایی در شعر احمد شاملو''' تألیف [[پرهیزکاری، سعید|سعید پرهیزکاری]] (متولد 1355ش)، پژوهشگر ادبی؛ کتابی است که به بررسی تکنیکهای آشناییزدایی در شعر [[احمد شاملو]] میپردازد. این اثر با تحلیل انواع تکنیکهای مورد استفاده شاملو همچون موسیقی درونی، ترکیبسازی، باستانگرایی و دیگر شگردهای شعری، نشان میدهد که چگونه شاملو به شیوهای نوین در شعر فارسی دست یافت و عالیترین مفاهیم انسانی را به شیواترین زبان ممکن بیان نمود. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب «سنگ بر دوش: تحلیلی بر آشناییزدایی در شعر احمد شاملو» اثر سعید | کتاب «سنگ بر دوش: تحلیلی بر آشناییزدایی در شعر احمد شاملو» اثر [[پرهیزکاری، سعید|سعید پرهیزکاری]]، پژوهشی است در بررسی تکنیکهای آشناییزدایی در شعر [[احمد شاملو]]. نویسنده در این کتاب نشان میدهد که شاملو چگونه با استفاده از تکنیکهایی همچون موسیقی درونی، ترکیبسازی، باستانگرایی و دیگر شگردهای شعری، به شیوهای نوین در شعر فارسی دست یافت. شاملو خود روند دستیابی به چنین شیوهای را مدیون شاعران بزرگ سالهای سی تا پنجاه دیگر کشورها و زبانها میدانست که وی را با ظرفیتهای گوناگون زبان و سطوح مختلف این منشور آشنا کردند. | ||
در فصل اول، موسیقی درونی شعر شاملو بررسی شده است. نویسنده نشان میدهد که چگونه شاملو با توان فوقالعاده در بهکارگیری واژگان در جای مناسب، نوعی همسویی واژگانی ایجاد کرده که شعر را از حالت نثر رهانیده و فضایی آرام و حرکتی یکنواخت به شعرش بخشیده است. نمونههایی از این موسیقی درونی شامل تناسب بین «گرد برگرد و فراگرد» با تکرار صامت «گ»، و نیز تکرار صامتهای «ن» و «خ» در جایجای شعرهایش است. | در فصل اول، موسیقی درونی شعر شاملو بررسی شده است. نویسنده نشان میدهد که چگونه شاملو با توان فوقالعاده در بهکارگیری واژگان در جای مناسب، نوعی همسویی واژگانی ایجاد کرده که شعر را از حالت نثر رهانیده و فضایی آرام و حرکتی یکنواخت به شعرش بخشیده است. نمونههایی از این موسیقی درونی شامل تناسب بین «گرد برگرد و فراگرد» با تکرار صامت «گ»، و نیز تکرار صامتهای «ن» و «خ» در جایجای شعرهایش است. | ||