۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
متن کامل نیایشهای جاویدان یا صحیفه کامله سجادیه (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۲ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۵۶
، ۲۲ ژوئنبدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'رده:ادعیه. اذکار. اوراد. اعمال' به 'رده:ادعیه، اذکار، اوراد، اعمال') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''متن کامل نیایشهای جاویدان یا صحیفه کامله سجادیه'''، متن کامل | '''متن کامل نیایشهای جاویدان یا صحیفه کامله سجادیه'''، متن کامل «[[الصحيفة السجادية الكاملة|صحیفه سجادیه]]» و ترجمه فارسی آن به قلم [[شاهین، داریوش|داریوش شاهین]] (1320-1380ش)، است. | ||
در این کتاب، سخنان امام سجاد(ع)، بیهیچ کاهش و افزایشی، ترجمه و نگارش یافته است. کتاب دارای پنجاهوچهار نیایش است که متن اصلی هر نیایش در آغاز و ترجمه و نگارش و معنی آن، بیفاصله، پیوسته هر نیایش گردیده است. آیات قرآن که امام سجاد(ع) گاه آنها را شاهد مثال نیایش خود کرده، با کلماتی که نسبت به متن مشخص است، عین آن بازنویس شده و معانی آنها، زیر هریک در داخل پرانتز، ترجمه شده است. مترجم تا حد امکان کوشیده است کلمهای بر متن سخنان امام(ع) نیفزاید، بلکه سعی فراوان نموده که والایی و انسجام کلام و گفتار، در حد ایجاز، ترجمه شود، اما گاه با افزایش کلمه و یا کلماتی، رسایی منظور بیشتر شده که در این موارد، ترجمه با نگارش، آمیخته گردیده است<ref>ر.ک: درآغاز، ص9- 10</ref>. | در این کتاب، سخنان [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجاد(ع)]]، بیهیچ کاهش و افزایشی، ترجمه و نگارش یافته است. کتاب دارای پنجاهوچهار نیایش است که متن اصلی هر نیایش در آغاز و ترجمه و نگارش و معنی آن، بیفاصله، پیوسته هر نیایش گردیده است. آیات قرآن که [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجاد(ع)]] گاه آنها را شاهد مثال نیایش خود کرده، با کلماتی که نسبت به متن مشخص است، عین آن بازنویس شده و معانی آنها، زیر هریک در داخل پرانتز، ترجمه شده است. مترجم تا حد امکان کوشیده است کلمهای بر متن سخنان امام(ع) نیفزاید، بلکه سعی فراوان نموده که والایی و انسجام کلام و گفتار، در حد ایجاز، ترجمه شود، اما گاه با افزایش کلمه و یا کلماتی، رسایی منظور بیشتر شده که در این موارد، ترجمه با نگارش، آمیخته گردیده است<ref>ر.ک: درآغاز، ص9- 10</ref>. | ||
در این ترجمه، زندگی امام سجاد(ع) پیش از آغاز نیایشهای بیمانندش، با بازنگری به کتابهای قابل اطمینان و معتبر، بهگونه مستند، ویراسته شده است<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>. | در این ترجمه، زندگی [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجاد(ع)]] پیش از آغاز نیایشهای بیمانندش، با بازنگری به کتابهای قابل اطمینان و معتبر، بهگونه مستند، ویراسته شده است<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>. | ||
روش مترجم در ترجمه، بدین صورت است که ابتدا متن کامل دعا به زبان عربی ذکر و پس از اتمام هر دعا، ترجمه آن آمده است. بهمنظور آشنایی بیشتر با نوع و سبک ترجمه، به بخش کوچکی از آن، اشاره میشود: | روش مترجم در ترجمه، بدین صورت است که ابتدا متن کامل دعا به زبان عربی ذکر و پس از اتمام هر دعا، ترجمه آن آمده است. بهمنظور آشنایی بیشتر با نوع و سبک ترجمه، به بخش کوچکی از آن، اشاره میشود: | ||
متن: | متن: | ||
«الحمد لله الأول بلا أول كان قبله و الآخر بلا آخر يكون بعده الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين و عجزت عن نعته أوهام الواصفين. ابتدع بقدرته الخلق ابتداعا و اخترعهم علی مشيته اختراعا ثم سلك بهم طريق ارادته و بعثهم في سبيل محبته»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص70</ref>. | «الحمد لله الأول بلا أول كان قبله و الآخر بلا آخر يكون بعده الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين و عجزت عن نعته أوهام الواصفين. ابتدع بقدرته الخلق ابتداعا و اخترعهم علی مشيته اختراعا ثم سلك بهم طريق ارادته و بعثهم في سبيل محبته»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص70</ref>. | ||
ترجمه: | ترجمه: | ||
«حمد و سپاس خدایی را سزاست که نخستین است و پیش از او، هیچ نخستینی نبوده و آخرین است و پس از او هیچ آخرینی نیست. آنکس که چشم تماشاگران از تماشایش ناتوان و اندیشه توصیفگران از وصفش عاجز است. آفریدگاری که به نیروی خویش، آفرینش را هستی بخشید و بیآنکه او را نمونهای و مثالی باشد، جملگی مخلوقات را به خواست خویش پدید آورد. آنگاه آنان را به راه اراده خویش به هر کاری و راهی روان ساخت و به طریق مهر و محبت خویش، آنان را برانگیخت»<ref>ر.ک: همان، ص74</ref>. | «حمد و سپاس خدایی را سزاست که نخستین است و پیش از او، هیچ نخستینی نبوده و آخرین است و پس از او هیچ آخرینی نیست. آنکس که چشم تماشاگران از تماشایش ناتوان و اندیشه توصیفگران از وصفش عاجز است. آفریدگاری که به نیروی خویش، آفرینش را هستی بخشید و بیآنکه او را نمونهای و مثالی باشد، جملگی مخلوقات را به خواست خویش پدید آورد. آنگاه آنان را به راه اراده خویش به هر کاری و راهی روان ساخت و به طریق مهر و محبت خویش، آنان را برانگیخت»<ref>ر.ک: همان، ص74</ref>. | ||