ديوان بديع‌الزمان الهمذاني: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۳: خط ۴۳:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
کتاب با مقدمه‌ای از محقق اثر، یسری عبدالغنی عبدالله، آغاز می‌شود. در این مقدمه، ضمن معرفی اجمالی بدیع‌الزمان و آثار او، به انگیزه و روش تحقیق در این دیوان پرداخته شده است. محقق، توضیح می‌دهد که چگونه اشعار پراکنده بدیع‌الزمان را از منابع مختلف جمع‌آوری و با مقابله نسخه‌ها، به تصحیح و تنظیم آن‌ها پرداخته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص3-6</ref>.
کتاب با مقدمه‌ای از محقق اثر، [[ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌، ی‍س‍ری‌ ع‍ب‍دال‍غ‍ن‍ی‌|یسری عبدالغنی عبدالله]]، آغاز می‌شود. در این مقدمه، ضمن معرفی اجمالی [[بدیع‌الزمان همدانی، احمد بن حسین|بدیع‌الزمان]] و آثار او، به انگیزه و روش تحقیق در این دیوان پرداخته شده است. محقق، توضیح می‌دهد که چگونه اشعار پراکنده [[بدیع‌الزمان همدانی، احمد بن حسین|بدیع‌الزمان]] را از منابع مختلف جمع‌آوری و با مقابله نسخه‌ها، به تصحیح و تنظیم آن‌ها پرداخته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص3-6</ref>.


پس از این مقدمه، بخش‌هایی پژوهشی با عناوین «العصر»، «حالة الشعر في عصر الهمذاني و أسبابها»، «النثر الفني في عصر الهمذاني» و «سيرة الرجل» آمده است. در این بخش‌ها، محقق به شرح اوضاع سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فکری عصر عباسی دوم می‌پردازد و تأثیر آن بر ادبیات و به‌ویژه شعر و نثر را بررسی می‌کند. همچنین، زندگی‌نامه کاملی از بدیع‌الزمان، شامل: اساتید، ویژگی‌های فردی و ادبی و جزئیات مرگ او را ارائه می‌نماید. بخش مهم دیگر، معرفی مفصل «بديع الزمان و المقامات» است که در آن به چگونگی پیدایش قالب ادبی مقامات و نقش بدیع‌الزمان به‌عنوان بنیان‌گذار آن پرداخته شده و ساختار و محتوای مقامات او تشریح گردیده است<ref>ر.ک: همان، ص7-22</ref>.
پس از این مقدمه، بخش‌هایی پژوهشی با عناوین «العصر»، «حالة الشعر في عصر الهمذاني و أسبابها»، «النثر الفني في عصر الهمذاني» و «سيرة الرجل» آمده است. در این بخش‌ها، محقق به شرح اوضاع سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فکری عصر عباسی دوم می‌پردازد و تأثیر آن بر ادبیات و به‌ویژه شعر و نثر را بررسی می‌کند. همچنین، زندگی‌نامه کاملی از بدیع‌الزمان، شامل: اساتید، ویژگی‌های فردی و ادبی و جزئیات مرگ او را ارائه می‌نماید. بخش مهم دیگر، معرفی مفصل «بديع الزمان و المقامات» است که در آن به چگونگی پیدایش قالب ادبی مقامات و نقش بدیع‌الزمان به‌عنوان بنیان‌گذار آن پرداخته شده و ساختار و محتوای مقامات او تشریح گردیده است<ref>ر.ک: همان، ص7-22</ref>.


بدنه اصلی کتاب، دیوان اشعار بدیع‌الزمان است که بر اساس حروف رویّ کلمات قافیه تنظیم شده است. در ذیل (پاورقی) هر شعر، عنوان، ابیات و در مواردی اطلاعاتی در خصوص بحر عروضی، شرح کلمات دشوار، تعریف اعلام و... آن ذکر شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص29 و 30</ref>.
بدنه اصلی کتاب، دیوان اشعار [[بدیع‌الزمان همدانی، احمد بن حسین|بدیع‌الزمان]] است که بر اساس حروف رویّ کلمات قافیه تنظیم شده است. در ذیل (پاورقی) هر شعر، عنوان، ابیات و در مواردی اطلاعاتی در خصوص بحر عروضی، شرح کلمات دشوار، تعریف اعلام و... آن ذکر شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص29 و 30</ref>.


مهم‌ترین موضوعات و اغراض شعری که در این دیوان دیده می‌شوند، عبارتند از:
مهم‌ترین موضوعات و اغراض شعری که در این دیوان دیده می‌شوند، عبارتند از:
# مدح (ستایش): بخش قابل توجهی از اشعار بدیع‌الزمان به ستایش افراد، به‌ویژه امیران و بزرگان عصر، اختصاص دارد. این امر متناسب با جایگاه شاعران در آن دوران و ارتباط آن‌ها با دربارها و صاحبان قدرت بوده است؛ به‌عنوان مثال، قصیده‌ای در حرف همزه (أ) با مطلع «سل الملك الكريم إلام تبني» در مدح ابوالحارث فریغونی امیر جوزجان آمده است<ref>ر.ک: همان، ص29</ref>. همچنین قصیده‌ای در حرف لام (ل) با مطلع «سماءُ الدُجى ما هذهِ الحدقُ النُجُل»<ref>ر.ک: همان، ص118</ref> که در مدح ابوطیب سهل بن محمد سروده شده است<ref>ر.ک: همان، ص121</ref>.
# مدح (ستایش): بخش قابل توجهی از اشعار [[بدیع‌الزمان همدانی، احمد بن حسین|بدیع‌الزمان]] به ستایش افراد، به‌ویژه امیران و بزرگان عصر، اختصاص دارد. این امر متناسب با جایگاه شاعران در آن دوران و ارتباط آن‌ها با دربارها و صاحبان قدرت بوده است؛ به‌عنوان مثال، قصیده‌ای در حرف همزه (أ) با مطلع «سل الملك الكريم إلام تبني» در مدح ابوالحارث فریغونی امیر جوزجان آمده است<ref>ر.ک: همان، ص29</ref>. همچنین قصیده‌ای در حرف لام (ل) با مطلع «سماءُ الدُجى ما هذهِ الحدقُ النُجُل»<ref>ر.ک: همان، ص118</ref> که در مدح ابوطیب سهل بن محمد سروده شده است<ref>ر.ک: همان، ص121</ref>.
# هجو (نکوهش/طعنه): بدیع‌الزمان در هجو نیز دست داشته است. این نوع شعر برای بیان انتقادات یا خصومت‌ها به‌کار می‌رفته است<ref>ر.ک: همان، ص31 و 82</ref>.
# هجو (نکوهش/طعنه): [[بدیع‌الزمان همدانی، احمد بن حسین|بدیع‌الزمان]] در هجو نیز دست داشته است. این نوع شعر برای بیان انتقادات یا خصومت‌ها به‌کار می‌رفته است<ref>ر.ک: همان، ص31 و 82</ref>.
# حکمت: اشعار بدیع‌الزمان حاوی معانی حکمی  عمیقی هستند. محقق، به «عمق في المعنی» (عمق در معنی) و «حسن الربط بين المعاني» (حسن پیوند میان معانی) در اشعار حکمی او اشاره می‌کند<ref>ر.ک: مقدمه، ص11</ref>. این نشان می‌دهد که اشعار او صرفاً سطحی نبوده و اندیشه‌هایی را مطرح می‌کرده‌اند؛ مثلاً قصیده‌ای در حرف غین (غ) با مطلع «لئن أحرزك الداعي» که موضوع آن «و للموت أنواع!» (مرگ انواع مختلفی دارد!) است، می‌تواند نمونه‌ای از این نوع اشعار باشد که تأملی در باب مرگ است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص100</ref>.
# حکمت: اشعار بدیع‌الزمان حاوی معانی حکمی  عمیقی هستند. محقق، به «عمق في المعنی» (عمق در معنی) و «حسن الربط بين المعاني» (حسن پیوند میان معانی) در اشعار حکمی او اشاره می‌کند<ref>ر.ک: مقدمه، ص11</ref>. این نشان می‌دهد که اشعار او صرفاً سطحی نبوده و اندیشه‌هایی را مطرح می‌کرده‌اند؛ مثلاً قصیده‌ای در حرف غین (غ) با مطلع «لئن أحرزك الداعي» که موضوع آن «و للموت أنواع!» (مرگ انواع مختلفی دارد!) است، می‌تواند نمونه‌ای از این نوع اشعار باشد که تأملی در باب مرگ است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص100</ref>.
# وصف (توصیف): توصیف طبیعت (وصف الطبيعة) و میدان‌های نبرد (المعارك الحربية) نیز از دیگر موضوعات اشعار او بوده است. این نشان‌دهنده توجه او به جزئیات بصری و محیط اطراف است<ref>ر.ک: همان، ص53 و 60</ref>.
# وصف (توصیف): توصیف طبیعت (وصف الطبيعة) و میدان‌های نبرد (المعارك الحربية) نیز از دیگر موضوعات اشعار او بوده است. این نشان‌دهنده توجه او به جزئیات بصری و محیط اطراف است<ref>ر.ک: همان، ص53 و 60</ref>.