کتاب تنگاره: جامع لغات و اصطلاحات و فرهنگ عامۀ معشور/ ماهشهر: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

==گزارش کتاب==

واژۀ «تنگاره» مرکب است از کلمۀ «تنگ» در برابر فراخ و وسیع و کلمۀ «ره» مخفف راه یعنی راه عبور و گذرگاه و معادل آن در فارسی عمومی یا رسمی کوچه است. «کتاب تنگاره» معرف گویش یا زبان گفتاری مردمان شهری است که امروزه آن را بندر ماهشهر می‌نامند؛ شهری که به اعتبار حضور شرکت‌های بزرگ صنایع پتروشیمی، نه‌تنها برای ایرانیان بلکه برای جهانیان نامی آشنا و مشهور است.

همچنین واژگان خوش‌آهنگ ساده و مرکبی در این لهجه وجود دارد که می‌توانند به حوزۀ گفتار و نوشتار زبان رسمی وارد شوند و گاهی جانشین لغاتی گردند که اصل و ریشۀ عربی دارند و قرن‌هاست در شعر و نثر فارسی جا خوش کرده و ماندگار شده‌اند؛ از جمله آسارۀ روز به جای ستارۀ صبح، اشد به جای عطسه، بنگ روز به جای بانگ روز، بی‌بکار به جای مستعمل، پرتاپر به جای مشحون، پرس‌کردن به جای سراغ‌گرفتن و ... .

این کتاب در مقام کتابی مرجع از فرهنگ لغتی معمول فراتر می‌رود و در زمینه‌های مختلف فرهنگ عامه و ادبیات و تاریخ و جغرافیای منطقه محل مراجعۀ پژوهشگران و محققان می‌تواند باشد. گفتنی است کتاب در دو جلد سامان یافته است؛ جلد اول اختصاص به اصطلاحات به ترتیب حروف الفبا از حرف «الف» تا «س» و جلد دوم از حرف «س» یا «ی» می‌پردازد.<ref>[https://literaturelib.com/books/13306 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>

==پانويس ==

<references />