نشانه‌شناسی فرهنگ، هنر و ادبیات: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

==ساختار==

بی‌شک، از زمان نشانه ـ معناشناسی ساختاری، در سال 1966، گرماس پس‌زمینۀ پدیدارشناختی را ترسیم کرده بود که بر روی آن شبکه‌های معنایی، مؤلفه‌ها و واحدهای معنایی و امکان تحلیل آنها شکل گرفت. اما خود ساختار به منزلۀ رابطۀ افتراقی و طبقه‌بندی شده، تضمین‌کنندۀ انسجام معناست؛ معنایی که با روند زایشی معنی به اوج خود می‌رسد و به صورت عینی بروز می‌یابد. پارمتر «ذهنیت» با دقت خاصی کنار گذاشته شده بود، زیرا همانند پدیده‌ای بی‌نظم اصل اعتبار را در هم می‌شکست و همواره آمادۀ ظاهرشدن بود؛ بنابراین بهتر بود دربارۀ آن احتیاط کرد. در هر صورت، بازگشت واضح و بحق پدیدارشناسی به‌ویژه با چاپ اخرین اثر گرماس، در باب «نقصان معنا» شکل قطعی یافت. می‌توان گفت از آن پس لنگرگاه نظریۀ معنا در ادراک و همچنین در نظر گرفتن بی‌واسطۀ تجربۀ حس ـ احساسی، با روشی متفاوت، به صورت قاعده در نشانه ـ معناشناسی درآمدند.<ref>[https://literaturelib.com/books/3974 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>

==پانويس ==

<references />