نخبه سپهری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نخبه سپهری''' تألیف عبدالرحیم بن ابوطالب تبریزی (طالب‌اف)(1250-1329ق) با مقدمۀ ایرج افشار، «نخبۀ سپهری» خلاصه‌ای است از احوال رسول اکرم که نخستین بار در اسلامبول به سال 1310 هـ. و نیز در سال 1332 قمری در طهران منتشر شده است. این کتاب در واقع خلاصه‌ای از کتاب «ناسخ التواریخ» است.

در میان بزرگترین متفکران عصر انقلاب مشروطیت ایران، یکی نیز عبدالرحیم بن ابوطالب تبریزی (مشهور به طالبوف به معنای فرزند ابوطالب) است که در 1250 هجری قمری در تبریز زاده شد و در 1329 در تمرخان شورا، در داغستان، زندگی را بدرود گفت؛ در حالی که نوشته‌های چاپ شدۀ گوناگون او و تأثیر عظیم افکارش در جامعۀ ایرانی همچنان به جا مانده، امتیاز خاص او نسبت به متفکران دیگر آن عصر، نشر علم به زبان ساده در میان عامۀ مردم بود و او در میان این دسته از نویسندگان، اولین و بزرگ‌ترین آنهاست.

روشی که طالب‌اف در نویسندگی اختیار کرده و در سبک نثر کنونی تأثیر بخشیده و امروزه نامش در ردیف کسانی چون میرزا ملکم‌خان و دیگران که در ایجاد شیوۀ جدید نثرنویسی کوشا و سهیم بوده‌اند، برده می‌شود. مقامی که او در تاریخ اخیر ایران یافت، بیشتر به این دلیل است که نوشته‌های خود را بی‌تکلف می‌نوشت و سبک تازه‌ای در ادبیات فارسی به وجود آورد. اما این نکته گفتنی است که وی در زبان و ادبیات ایرانی تبحر و تحصیلات لازم را نداشت و تنها بر اثر شوق و ذوق نظری از این مرحله پیروز برآمد.

آثاری که از طالب‌اف برجای مانده و به طور مستقل منتشر شده‌اند، به این قرار است: پندنامۀ مارکوس قیصر روم، رسالۀ فیزیک، نخبۀ سپهری، سفینۀ طالبی، رسالۀ هیئت جدیده، مسالک المحسنین، مسائل الحیات یا کتاب احمد، ایضاحات در خصوص آزادی، سیاست طالبی، اشعار و مقالات.