شاذلیه: تاریخ و عقاید: تفاوت میان نسخه‌ها

طریقت شاذلیه سلسلۀ صوفیانه‌ای است که [[شاذلی، ابوالحسن|ابوالحسن شاذلی]] (593 ـ 655 هـ) آن را بنا نهاد. [[شاذلی، ابوالحسن|ابوالحسن]] با این کار در پی ایجاد تحولی در تصوف بود؛ چراکه به روش سلوک صوفیان معاصر خویش انتقاد داشت و همواره به مسائلی چون ریاضت، کرامت‌گرایی، سماع، شریعت‌گریزی در سلوک، شغل و پوشش صوفیان، خرده می‌گرفت. وی به همین منظور طریقت شاذلیه را بر اصول پنج‌گانۀ محبت الله، خلوت‌گزینی، ضرورت استاد، ذکر و ولایت، پایه‌ریزی و آن را «طریق شکر» نام‌گذاری کرد.

[[شاذلی، ابوالحسن|ابوالحسن شاذلی]] پس از تأسیس طریقت شاذلیه، به تبلیغ و گسترش آن پرداخت و بدین دلیل مسافرت‌هایی را به حجاز، مصر، تونس و شامات آغاز کرد. این رویه در شاگردان وی نیز ادامه داشت و برخی نیز به طور مستقیم او مسئولیت تبلیغ سلسله را بر عهده گرفتند. از مهم‌ترین این سفرها، سفر به مصر بود که موجب ایجاد پایگاه مستحکمی برای صوفیان شاذلیه در آنجا شد. تبلیغ‌های گستردۀ مشایخ این سلسله با وجود جنبه‌ها و آثار متعدد آن موجب بروز و ظهور انشعابات زیادی از این طریقت شد. البته این مسئله قابل توجه است که فروعات و انشعابات شاذلیه بیشتر به دلیل اختلافات سلوکی مشایخ و نیز پراکندگی جغرافیایی آن صورت گرفته است. در بخش دوم کتاب به مهم‌ترین فروع و انشعابات سلسلۀ شاذلیه پرداخته شده است. همچنین تطور تاریخی و و سیر تطور تعالیم شاذلیه در این بخش بررسی شده است. بخش پایانی کتاب اختصاص به نتیجه‌گیری مطالب دارد.<ref> [https://literaturelib.com/books/5833 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>