شرح اشعار عربی هاتف اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

==ساختار==

[[هاتف اصفهانی، احمد|هاتف]] جزء شاعران پارسی‌گویی است که به زبان و ادبیات عرب نیز تسلط داشته و افزون بر آن، آشنایی او با قرآن کریم و زبان قرآن سبب شده تا در این راه توفیق خاصی بیابد. او دواوین و اشعار شاعران عرب از دورۀ جاهلی تا زمان خود را از نظر گذرانده و با درنظرداشتن آنها در ذهن خود، به تقلید از سبک و سیاق معروف‌ترین شاعران عرب قصاید زیبایی را سروده است. او قصاید عربی خود را نیز به شیوۀ خاص تقلید خود سروده، به طوری که در سرودن آنها در هر موضوع بهترین شاهکارهای قصاید عربی را پیش چشم داشته و ترکیبات لغوی، توصیفات و تشبیهات را به تقلید و تحت تأثیر مستقیم آنها به کار برده است؛ اما همانند قصاید فارسی در سرودن آنها از ذوق و قریحۀ ذاتی خود نیز بهره گرفته و این الگوبرداری از شیوه و سبک و سیاق قصیده‌های مشهور عرب، نه‌تنها به تقلیدی صرف و تهی تبدیل نشده، بلکه موجبات زیبایی و تعالی آنها را فراهم کرده است.

این سه قصیده در مجموع دارای 122 بیت است. قصیدۀ اول را در ستایش و پاسداشت استاد خود میرزا محمدنصیر اصفهانی سروده و به خدمت او فرستاده که در سراسر آن با مضامینی عاشقانه و تغزلانه به بیان عشق خود نسبت به او و غم و اندوه از فراق او پرداخته است. قصیدۀ دوم نیز قصیده‌ای کاملاً عاشقانه و غزل‌وارانه است که در آن به سبک و سیاق شاعران دورۀ جاهلی و صدر اسلام توجه مستقیم داشته است. ترکیبات لغوی، توصیفات و تشبیهاتی که هاتف در این قصیده به کار برده را می‌توان با اندکی تفاوت در شعر شاعرانی چون امرؤالقیس، طرفة بن العبد، عنترة بن شداد، کعب بن زهیر، عمر بن ابی ربیعه، حسان بن ثابث و اعشی به وفور مشاهده کرد. ولی در این قصیده تأثیر مستقیم او از قصیدۀ «عمر بن ابی ربیعه» شاعر بزرگ غزل‌سرای عرب صورت گرفته است. [[هاتف اصفهانی، احمد|هاتف]] قصیدۀ سوم خود را در مدح حضرت رسول اکرم(ص) و اهل بیت(ع) در استقبال از قصیدۀ مشهور «بوصیری» یعنی «البردة» سروده است. گویی در سرودن آن همه جا قصیدۀ بوصیری را پیش روی خود داشته و از ترکیبات شعری و واژه‌های او بهرۀ فراوانی برده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5634 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>