۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
شرح اشعار عربی هاتف اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکت‌ها) جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
مهم‌ترین اثر باقی‌مانده از [[هاتف اصفهانی، احمد|هاتف اصفهانی]]، دیوان اشعار اوست. در دیوان اشعار او سه قصیده به زبان عربی به چشم می‌خورد. قصیدۀ نخست در مدح میرزا محمدنصیر اصفهانی است. قصیدۀ دوم در غزل است و قصیدۀ سوم را در مدح پیامبر اکرم (ص) سروده است. در این کتاب به شرح و ترجمۀ این سه قصیده پرداخته شده است. شیوۀ کار بدین صورت است که ابتدا هر بیت به صورت اعراب‌گذاری‌شده ذکر گردیده، سپس نکات بلاغی و صرفی و نحوی آن بیت مورد بررسی قرار گرفته و در پایان به ترجمۀ واژگان دشوار و ترجمۀ بیت پرداخته شده است. | مهم‌ترین اثر باقی‌مانده از [[هاتف اصفهانی، احمد|هاتف اصفهانی]]، دیوان اشعار اوست. در دیوان اشعار او سه قصیده به زبان عربی به چشم می‌خورد. قصیدۀ نخست در مدح میرزا محمدنصیر اصفهانی است. قصیدۀ دوم در غزل است و قصیدۀ سوم را در مدح پیامبر اکرم (ص) سروده است. در این کتاب به شرح و ترجمۀ این سه قصیده پرداخته شده است. شیوۀ کار بدین صورت است که ابتدا هر بیت به صورت اعراب‌گذاری‌شده ذکر گردیده، سپس نکات بلاغی و صرفی و نحوی آن بیت مورد بررسی قرار گرفته و در پایان به ترجمۀ واژگان دشوار و ترجمۀ بیت پرداخته شده است. | ||
این سه قصیده در مجموع دارای 122 بیت است. قصیدۀ اول را در ستایش و پاسداشت استاد خود میرزا محمدنصیر اصفهانی سروده و به خدمت او فرستاده که در سراسر آن با مضامینی عاشقانه و تغزلانه به بیان عشق خود نسبت به او و غم و اندوه از فراق او پرداخته است. قصیدۀ دوم نیز قصیده‌ای کاملاً عاشقانه و غزل‌وارانه است که در آن به سبک و سیاق شاعران دورۀ جاهلی و صدر اسلام توجه مستقیم داشته است. ترکیبات لغوی، توصیفات و تشبیهاتی که هاتف در این قصیده به کار برده را می‌توان با اندکی تفاوت در شعر شاعرانی چون امرؤالقیس، طرفة بن العبد، عنترة بن شداد، کعب بن زهیر، عمر بن ابی ربیعه، حسان بن ثابث و اعشی به وفور مشاهده کرد. ولی در این قصیده تأثیر مستقیم او از قصیدۀ «عمر بن ابی ربیعه» شاعر بزرگ غزل‌سرای عرب صورت گرفته است. [[هاتف اصفهانی، احمد|هاتف]] قصیدۀ سوم خود را در مدح حضرت رسول اکرم(ص) و اهل بیت (ع) در استقبال از قصیدۀ مشهور «بوصیری» یعنی «البردة» سروده است. گویی در سرودن آن همه جا قصیدۀ بوصیری را پیش روی خود داشته و از ترکیبات شعری و واژه‌های او بهرۀ فراوانی برده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5634 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | این سه قصیده در مجموع دارای 122 بیت است. قصیدۀ اول را در ستایش و پاسداشت استاد خود میرزا محمدنصیر اصفهانی سروده و به خدمت او فرستاده که در سراسر آن با مضامینی عاشقانه و تغزلانه به بیان عشق خود نسبت به او و غم و اندوه از فراق او پرداخته است. قصیدۀ دوم نیز قصیده‌ای کاملاً عاشقانه و غزل‌وارانه است که در آن به سبک و سیاق شاعران دورۀ جاهلی و صدر اسلام توجه مستقیم داشته است. ترکیبات لغوی، توصیفات و تشبیهاتی که هاتف در این قصیده به کار برده را می‌توان با اندکی تفاوت در شعر شاعرانی چون امرؤالقیس، طرفة بن العبد، عنترة بن شداد، کعب بن زهیر، عمر بن ابی ربیعه، حسان بن ثابث و اعشی به وفور مشاهده کرد. ولی در این قصیده تأثیر مستقیم او از قصیدۀ «عمر بن ابی ربیعه» شاعر بزرگ غزل‌سرای عرب صورت گرفته است. [[هاتف اصفهانی، احمد|هاتف]] قصیدۀ سوم خود را در مدح حضرت رسول اکرم(ص) و اهل بیت(ع) در استقبال از قصیدۀ مشهور «بوصیری» یعنی «البردة» سروده است. گویی در سرودن آن همه جا قصیدۀ بوصیری را پیش روی خود داشته و از ترکیبات شعری و واژه‌های او بهرۀ فراوانی برده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5634 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||