پرش به محتوا

سفرنامه عتبات عالیات و هند: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۲: خط ۳۲:


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
زندگی و آثار میرزا محمدحسین قریب گرکانی متخلص به ربانی (1262 ـ 1305 ش) از چند جهت شایان توجه است؛ در فقه و اصول از شاگردان میرزای شیرازی و دیگر بزرگان حوزۀ علمیۀ نجف و قم و تهران بوده است و در این‌باره تألیفاتی دارد؛ در شعر و ادبیات فارسی و عربی سرآمد هم‌روزگاران بوده و افزون بر مجموعۀ اشعار، آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشته است؛ در آموزش و پرورش سال‌ها در هند و تهران به تدریس و مدیریت مدارس پرداخته و شاگردان بی‌شماری تربیت کرده است؛ همچنین نگارش برخی از کتاب‌های درسی تألیف اوست؛ در تاریخ وزارت معارف، عدلیه و هنر خوشنویسی نیز نام او به بزرگی یاد می‌شود.
زندگی و آثار میرزا محمدحسین قریب گرکانی متخلص به ربانی (1262 ـ 1305ش) از چند جهت شایان توجه است؛ در فقه و اصول از شاگردان میرزای شیرازی و دیگر بزرگان حوزۀ علمیۀ نجف و قم و تهران بوده است و در این‌باره تألیفاتی دارد؛ در شعر و ادبیات فارسی و عربی سرآمد هم‌روزگاران بوده و افزون بر مجموعۀ اشعار، آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشته است؛ در آموزش و پرورش سال‌ها در هند و تهران به تدریس و مدیریت مدارس پرداخته و شاگردان بی‌شماری تربیت کرده است؛ همچنین نگارش برخی از کتاب‌های درسی تألیف اوست؛ در تاریخ وزارت معارف، عدلیه و هنر خوشنویسی نیز نام او به بزرگی یاد می‌شود.


این کتاب متن سفر او به عتبات هالیات و هند است که در مقدمۀ آن به معرفی شخصیت علمی شمس‌العلماء و سفرنامۀ او پرداخته شده است.
این کتاب متن سفر او به عتبات عالیات و هند است که در مقدمۀ آن به معرفی شخصیت علمی شمس‌العلماء و سفرنامۀ او پرداخته شده است.


شمس‌العلماء در سال 1304 قمری برای تدریس آقاخان سوم، نوۀ آقاخان محلاتی رهبر اسماعیلیه به هند رفت .در این سفر مدت نه‌سال در بمبئی ماند و افزون بر تدریس ادبیات و معارف، به ترویج مبانی فرهنگ تشیع و پاسخ‌دادن به شبهات و نگارش ردیه در دفاع از حقیقت تشیع پرداخت. او تصمیم گرفت پیش از سفر به هند، به زیارت عتبات عالیات برود و از آنجا به بمبئی برود و این سفرنامه گزارش همین سفر است.
شمس‌العلماء در سال 1304 قمری برای تدریس آقاخان سوم، نوۀ آقاخان محلاتی رهبر اسماعیلیه به هند رفت .در این سفر مدت نه‌سال در بمبئی ماند و افزون بر تدریس ادبیات و معارف، به ترویج مبانی فرهنگ تشیع و پاسخ‌دادن به شبهات و نگارش ردیه در دفاع از حقیقت تشیع پرداخت. او تصمیم گرفت پیش از سفر به هند، به زیارت عتبات عالیات برود و از آنجا به بمبئی برود و این سفرنامه گزارش همین سفر است.