۱۰۶٬۳۱۲
ویرایش
جز (added Category:نویسندگان جدید و معاصر فلسفه اسلامی using HotCat) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ت شناسی ' به 'تشناسی ') |
||
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
|کد مؤلف =AUTHORCODE10596AUTHORCODE}} | |کد مؤلف =AUTHORCODE10596AUTHORCODE}} | ||
'''رضا داوری اردکانی''' (متولد 1312ش)، فیلسوف و متفکر ایرانی و استاد بازنشستهٔ گروه فلسفهٔ دانشگاه تهران است. داوری اردکانی از بدو تأسیس فرهنگستان علوم عضو پیوستهٔ فرهنگستان علوم است و از سال ۱۳۷۷ش، ریاست این فرهنگستان را بر عهده دارد. او بیش از هفتاد عنوان کتاب در حوزههای مختلف فکر و اندیشه و علم منتشر کرده و از چهرههای شاخص در حوزهٔ نظریهپردازی فرهنگی و علمی و اندیشهٔ فلسفی ایران بهشمار میآید. بسیاری او را فیلسوف فرهنگ نام | '''رضا داوری اردکانی''' (متولد 1312ش)، فیلسوف و متفکر ایرانی و استاد بازنشستهٔ گروه فلسفهٔ دانشگاه تهران است. داوری اردکانی از بدو تأسیس فرهنگستان علوم عضو پیوستهٔ فرهنگستان علوم است و از سال ۱۳۷۷ش، ریاست این فرهنگستان را بر عهده دارد. او بیش از هفتاد عنوان کتاب در حوزههای مختلف فکر و اندیشه و علم منتشر کرده و از چهرههای شاخص در حوزهٔ نظریهپردازی فرهنگی و علمی و اندیشهٔ فلسفی ایران بهشمار میآید. بسیاری او را فیلسوف فرهنگ نام نهادهاند. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
داوری اردکانی پس از پایان تحصیل در ۱۳۴۶ش از آموزش و پرورش به دانشگاه تهران منتقل شد و شروع به خدمت به عنوان عضو هیأت علمی این دانشگاه کرد. او در طول سالهای ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱ش در دانشگاه سوربن پاریس، در سالهای ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ش در انگلیس و در سالهای ۱۳۶۹ و ۱۳۷۰ش در دانشگاه جان هاپکینز آمریکا به مطالعه و پژوهش پرداخت. | داوری اردکانی پس از پایان تحصیل در ۱۳۴۶ش از آموزش و پرورش به دانشگاه تهران منتقل شد و شروع به خدمت به عنوان عضو هیأت علمی این دانشگاه کرد. او در طول سالهای ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱ش در دانشگاه سوربن پاریس، در سالهای ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ش در انگلیس و در سالهای ۱۳۶۹ و ۱۳۷۰ش در دانشگاه جان هاپکینز آمریکا به مطالعه و پژوهش پرداخت. | ||
این فیلسوف ایرانی در ۱۳۶۲ش به درجه استاد تمامی دانشگاه تهران نایل آمد و در این سالها در شورای عالی انقلاب فرهنگی، فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران، شورای عالی برنامه ریزی آموزشی، بنیاد ایران شناسی، شورای عالی یونسکو در ایران و. .. | این فیلسوف ایرانی در ۱۳۶۲ش به درجه استاد تمامی دانشگاه تهران نایل آمد و در این سالها در شورای عالی انقلاب فرهنگی، فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران، شورای عالی برنامه ریزی آموزشی، بنیاد ایران شناسی، شورای عالی یونسکو در ایران و. .. مسؤولیتهایی داشت که اینها بخشی از جایگاه علمی این شخصیت فرهنگی به شمار میآیند. | ||
==اندیشه== | ==اندیشه== | ||
داوری اردکانی را میتوان از | داوری اردکانی را میتوان از جدیترین فیلسوفان معاصر دانست؛ شخصیتی که ابداعگر گفتارهای فلسفی و علمی گوناگونی بوده است. وی از شاگردان «سیداحمد فردید» است که گرچه کلیت تفکر استادش را میپذیرد اما زبان او را برای تفکر و اندیشیدن نمی پسندند. در همین حال بسیاری، داوری اردکانی را بسیار متاثر از اندیشههای «مارتین هایدگر» فیلسوف برجسته آلمانی میدانند. او نقدی که «مارتین هایدگر» فیلسوف برجسته آلمانی از «عقلانیت ابزاری»، «علم جدید»، «تکنولوژی» داشته و تکیه او بر تفکر به جای فلسفه را در آثار خویش نشان داده است. در واقع داوری متفکری است که با رجوع خود به هایدگر و سنت فلسفه اسلامی، دست به نقد جدی غرب و الزامات و اقتضائات آن میزند. از طرفی بُعد آنتولوژیک (هستی شناسانه) مباحث داوری در ایران معاصر باعث آن شده از معرفتشناسی به هستی شناسی تمایل پیدا شود و این از اثرات فکر داوری در ایران است.<ref> [https://www.irna.ir/news/84394373/%D8%B1%D8%B6%D8%A7-%D8%AF%D8%A7%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B1%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%81%DB%8C%D9%84%D8%B3%D9%88%D9%81-%D9%88-%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D9%88-%D9 ر.ک: رضا داوری اردکانی؛ فیلسوف و نویسنده سیاست و فرهنگ در ایران؛ خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا)]</ref> | ||
داوری متخلق به فلسفه و آداب آن و مدافع جدی فلسفه است و از هیاهو گریزان است. آثار او پرسش محور است. از نگاه داوری اردکانی مهمترین درماندگی بشر نبود تفکر است و دغدغه او ردیابی همین درماندگی در فلسفه و فرهنگ است. او علیرغم بحث از اندیشه سیاسی به شدت از سیاست عملی و دادن پند و اندرز سیاسی گریزان است. | داوری متخلق به فلسفه و آداب آن و مدافع جدی فلسفه است و از هیاهو گریزان است. آثار او پرسش محور است. از نگاه داوری اردکانی مهمترین درماندگی بشر نبود تفکر است و دغدغه او ردیابی همین درماندگی در فلسفه و فرهنگ است. او علیرغم بحث از اندیشه سیاسی به شدت از سیاست عملی و دادن پند و اندرز سیاسی گریزان است. |