دیوان مجیرالدین بیلقانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| کد کنگره =PIR ۵۰۹۷/د۹ ۱۳۵۸    

او برای ایجاد‌ ارتباط‌ مؤثر‌ و تفهیم مطالب اجتماعی‌، عرفانی‌ و توصیفی خود از تمثیل‌ بهره‌ می‌گیرد تا دارویی برای درمان آلام‌ درونی خود و جامعه تجویز‌ کند. برخی از "تمثیلات" مجیر ساخته طبع و قریحه شاعر و برخی دیگر، از فکر [[خاقانی شروانی|خاقانی]] و یا [[فرخی سیستانی، علی بن جولوق|فرخی]] و [[منوچهری، احمد بن قوص|منوچهری]] تاثیر می‌گیرد. در دیوان او سه نوع «تمثیل» دیده می‌شود: نخست، مثل‌هایی که امروز هم رواج دارد، دوم، مثل‌هایی که در عصر شاعر بر سر زبان‌ها بوده و سوم، مثل‌های مرده و غیر متداول.<ref>ر.ک: مالملی، امیدوار،  ص8 و33</ref>‏ضرب‌المثل‌های دیوان مجیرالدین‌ دارای استعاره‌های مفهومی، با بار‌ معنایی‌ عمیق است.<ref>ر.ک: قویطاسی، ادریس، ص38</ref>‏مجموعه‌ای از این ضرب‌المثل‌ها در این دیوان گردآوردی شده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص771-762</ref>

‏آبادی از دوازده نسخه خطی برای تهیه این دیوان بهره جسته است.<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص87-78</ref>‏ همچنین تعلیقه‌ها و حاشیه‌های خود، واژه‌های دشوار یا نامأنوس را (به همراه درج شماره صفحه‌ای که واژه در آن آمده است) معنی می‌کند و درباره آن‌ها با بهره‌جستن از فرهنگ‌نامه‌ها و لغت‌نامه‌های معتبر توضیح می‌دهد: مانند: «برید»: قاصد و نامه‌بر. برید معرّب بُریده دم است و آن استری باشد یا. ...  <ref>ر.ک: همان، ص419</ref>‏  وی علاوه بر نمایه لغات و ترکیبات، فهارس فنی احادیث، اخبار، مثل‌ها، سخن بزرگان، اشعار عربی تعلیقه‌ها، ضرب المثل‌ها، نام کسان و جای‌ها، نام‌های منسوب و بروج و ستارگان را نيز تنظیم کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص781-675</ref>