۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'آیتالله' به 'آیتالله ') |
جز (جایگزینی متن - 'شيخ بهايى' به 'شيخ بهايى') |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
او، علاوه بر فارسى و آذرى، با زبانهاى فرانسه، عربى و تركى استامبولى آشنايى داشت. وى، با نظريات متفكران اروپايى همعصر خود، از جمله توماس مالتوس و داروين آشنا بود و در نوشتههاى خود از آراء اين متفكران استفاده مىكرد. محكمه شرعى او در تهران معتبر بود و اغلب پروندههاى قضايى سفارت بريتانيا در محكمه او رسيدگى مىشد. | او، علاوه بر فارسى و آذرى، با زبانهاى فرانسه، عربى و تركى استامبولى آشنايى داشت. وى، با نظريات متفكران اروپايى همعصر خود، از جمله توماس مالتوس و داروين آشنا بود و در نوشتههاى خود از آراء اين متفكران استفاده مىكرد. محكمه شرعى او در تهران معتبر بود و اغلب پروندههاى قضايى سفارت بريتانيا در محكمه او رسيدگى مىشد. | ||
او، بيشتر وقت خود را به تأليف كتاب و تربيت شاگرد گذراند. وى، در 15 ربيع الاول 1329ق، برابر با 1289ش، در سن شصت و نه سالگى، در تهران درگذشت و در مشهد در كنار مزار شيخ بهايى دفن شد. | او، بيشتر وقت خود را به تأليف كتاب و تربيت شاگرد گذراند. وى، در 15 ربيع الاول 1329ق، برابر با 1289ش، در سن شصت و نه سالگى، در تهران درگذشت و در مشهد در كنار مزار [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] دفن شد. | ||
== آثار == | == آثار == |
ویرایش