۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'شيخ بهايى' به 'شيخ بهايى') |
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله') |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
ميرزا ابو طالب(محمد) زنجانى، فرزند ميرزا ابو القاسم زنجانى، در 18 ذى القعده 1259ق، برابر با 1219ش، در زنجان متولد شد. خاندان پدرى او از دوره صفويه مقام مرجعيت و قضاوت شهر زنجان را داشتند. تحصيلات مقدماتى را در زادگاهش آغاز كرد و سپس رهسپار قزوين شد. در سال 1278 به نجف رفت و در درس [[شيخ مرتضى انصارى|انصاری، مرتضی بن محمدامین]] و شيخ راضى شركت كرد. | ميرزا ابو طالب(محمد) زنجانى، فرزند ميرزا ابو القاسم زنجانى، در 18 ذى القعده 1259ق، برابر با 1219ش، در زنجان متولد شد. خاندان پدرى او از دوره صفويه مقام مرجعيت و قضاوت شهر زنجان را داشتند. تحصيلات مقدماتى را در زادگاهش آغاز كرد و سپس رهسپار قزوين شد. در سال 1278 به نجف رفت و در درس [[شيخ مرتضى انصارى|انصاری، مرتضی بن محمدامین]] و شيخ راضى شركت كرد. | ||
او، همراه با دو برادرش، آیتالله ميرزا ابو المكارم و آیتالله آميرزا ابو | او، همراه با دو برادرش، آیتالله ميرزا ابو المكارم و آیتالله آميرزا ابو عبدالله از برجستهترين شاگردان آیتالله سيد حسين كوهكمرى تبريزى بود. چهار سال از درس وى بهره برد و از او اجازه اجتهاد گرفت. در سنّ چهل سالگى به ايران بازگشت و در تهران اقامت گزيد. جايگاه علمى و تبحر او در شاخههاى متفاوت علوم دينى، سبب شد در اندك مدتى در زمره علماى مشهور تهران درآيد. | ||
او، علاوه بر فارسى و آذرى، با زبانهاى فرانسه، عربى و تركى استامبولى آشنايى داشت. وى، با نظريات متفكران اروپايى همعصر خود، از جمله توماس مالتوس و داروين آشنا بود و در نوشتههاى خود از آراء اين متفكران استفاده مىكرد. محكمه شرعى او در تهران معتبر بود و اغلب پروندههاى قضايى سفارت بريتانيا در محكمه او رسيدگى مىشد. | او، علاوه بر فارسى و آذرى، با زبانهاى فرانسه، عربى و تركى استامبولى آشنايى داشت. وى، با نظريات متفكران اروپايى همعصر خود، از جمله توماس مالتوس و داروين آشنا بود و در نوشتههاى خود از آراء اين متفكران استفاده مىكرد. محكمه شرعى او در تهران معتبر بود و اغلب پروندههاى قضايى سفارت بريتانيا در محكمه او رسيدگى مىشد. |
ویرایش