قواعد العرفاء و آداب الشعراء (فرهنگ اصلاحات عارفان و شاعران): تفاوت میان نسخه‌ها

بخش دوم، در بیان معانی باطن از اصطلاحات عارفان است که نویسنده، برای متن آن از اصطلاحات «[[عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر|فخرالدین عراقی]]»، [[رشف الألحاظ فی کشف الألفاظ]] «[[الفتی تبریزی]]»، [[گلشن راز]] «[[شبستری، محمود|شبستری]]»، [[مفاتيح الإعجاز في شرح گلشن راز|شرح گلشن راز]] «[[لاهیجی، محمد بن یحیی|لاهیجی]]»، [[تفسیر حسینی (مواهب علّيه)|تفسیر مواهب علیه]] «[[کاشفی، حسین|واعظ کاشفی]]»، [[كشف الأسرار و عدة الأبرار|کشف الأسرار]] «[[میبدی، ابوالفضل رشیدالدین|میبدی]]» و... بهره‌ برده است.

ترینی در مقدمۀ اثرش برای أنس خواننده با فرهنگ‌نامه، نمونه‌ای از برخی واژه‌ها را که در معنای عرفانی‌ به‌کار‌رفته‌اند، از زبان عارفان بزرگ آورده است.<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص 10-6</ref>