تاریخ جنون (از عهد باستان تا عصر مدرن): تفاوت میان نسخه‌ها

بررسی تاریخی مختصری که در پی می آید و حکمت پولونیوس را سرمشق قرار می دهد، تلاشی برای تعریف «دیوانگی حقیقی» یا فهم ماهیت بیماری روانی نیست؛ بلکه فقط گزارش مختصر، صریح و بی طرفانه ای از تاریخچه ی آن فراهم می کند. با این حال، تاریخچه ی روان پزشکی را نیز چونان شأن علمی اش شدیدا به چالش می کشد. ظرف سی سال اخیر تب تند دانش و تخصیص اولیه - اغلب به شکل پر شور، متعصبانه و جدلی - تمامی این حوزه‌ها و حوزه های دیگر را در بر گرفته، تبی که هیچ نشانی از فروکش کردن آن نمی بینیم. این کتاب بر پایه ی چنین مطالعاتی اعتبار فعلی دیدگاه‌ها و جریان های غالبی را که لوئیس خلاصه کرده سبک سنگین می کند. فصل دوم کتاب، نگاهی دارد به برداشتی خاص از دیوانگی و آن را تسخیر شیطانی یا الهی دانستن. تا پیش از ابداع خط، این عقاید در میان مردم سراسر جهان شایع بود و در پزشکی بین النهرین و مصر و اسطوره و هنر یونانی تجلی یافته بود. از آن جایی که آموزه های مسیحی به این باورها صورت بندی جدیدی داد و مهر تأییدی بر آن ها زد تا قرن هجدهم همچنان در غرب متداول ماند، البته پزشکی و علم تا حدی زیادی از اعتبار این باورها کاست.

فصل سوم به تولد علم پزشکی می پردازد و تفکر منطقی و طبیعت گرایانه ای را مورد بررسی قرار می دهد که فیلسوفان و پزشکان یونانی - رومی آن را بسط و در سنت پزشکی متعاقب غرب جای دادند. جنون و حماقت به شکلی نمادین به هنر و ادبیات راه یافت: این درون مایه‌ها و معانی فرهنگی دیوانگی در فصل چهارم بررسی می شود. فصل پنجم به دیوانگی در متن جامعه نگاهی می اندازد و بر موج تیمارستانی کردن مجانین، که درنیمه های قرن بیستم شدت گرفت، تمرکز می کند: زمانی که نیم میلیون نفر در آمریکا و حدود 150 هزار نفر در بریتانیا در آسایشگاه های روانی بستری بودند.

«علم نوین» قرن هفدهم، با مدل های جدیدی که از بدن، مغز و بیماری ارائه داد، جایگزین تفکر یونانی شد؛ این علم مشتمل بر نظریه‌ها و آموزه های متقدم روان پزشکی بود که هدف اصلی فصل ششم بررسی آن هاست. فصلی که در پی آن می آید نیز درباره ی سوژه های روان پزشکی است.