پرش به محتوا

تحفة العراقین: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۴
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۳۲: خط ۳۲:


[[خاقانی، بدیل بن علی|خاقانی]] در این مثنوی، شرح مسافرت خویش را به عراق عجم و عراق عرب بیان کرده و بعضی از علما و بزرگان این نواحی را ستوده و به مدح آنان پرداخته و ضمنا آداب و رسوم و اخلاق مردم بعضی از این ممالک را بیان کرده و در اواخر کتاب، اطلاعاتی از زندگانی خود و پدر و مادر و عمو و پسرعم خود داده و به‌طوری‌که در اشعار ذیل بیان می‌کند، این مثنوی را در مدت چهل روز، به رشته نظم کشیده و آن را به نام جمال‌الدین محمد موصلی کرده است:
[[خاقانی، بدیل بن علی|خاقانی]] در این مثنوی، شرح مسافرت خویش را به عراق عجم و عراق عرب بیان کرده و بعضی از علما و بزرگان این نواحی را ستوده و به مدح آنان پرداخته و ضمنا آداب و رسوم و اخلاق مردم بعضی از این ممالک را بیان کرده و در اواخر کتاب، اطلاعاتی از زندگانی خود و پدر و مادر و عمو و پسرعم خود داده و به‌طوری‌که در اشعار ذیل بیان می‌کند، این مثنوی را در مدت چهل روز، به رشته نظم کشیده و آن را به نام جمال‌الدین محمد موصلی کرده است:
'''من این‌همه گوهر از سر کلک
 
راندم به چهل صبا در سلک
{{شعر}}
'''این عقد چو ختم شد به نامش
{{ب|''من این‌همه گوهر از سر کلک''|2=''راندم به چهل صبا در سلک''}}
از وی گهر و ز من نظامش'''<ref>ر.ک: همان، صفحه مه</ref>.
{{ب|''این عقد چو ختم شد به نامش ''|2=''از وی گهر و ز من نظامش''<ref>ر.ک: همان، صفحه مه</ref>}}
{{پایان شعر}}


نام این مثنوی را عموم تذکره‌نویسان و ارباب تواریخ، «تحفة العراقين» ضبط کرده‌اند، ولی [[خاقانی، بدیل بن علی|خاقانی]] خود در آخر دیباچه نام این مثنوی را چنین بیان می‌کند: «و هذه تحفة الخواطر و زبدة الضمائر» و در ضمن اشعار این مثنوی نیز هیچ ‌جا کلمه «تحفة العراقين» دیده نمی‌شود و شاید به‌مناسبت اینکه آن را در شرح مسافرت خود به عراقین سروده، دیگران این نام را بر این کتاب، گذاشته باشند<ref>ر.ک: همان، صفحه مه - مو</ref>.
نام این مثنوی را عموم تذکره‌نویسان و ارباب تواریخ، «تحفة العراقين» ضبط کرده‌اند، ولی [[خاقانی، بدیل بن علی|خاقانی]] خود در آخر دیباچه نام این مثنوی را چنین بیان می‌کند: «و هذه تحفة الخواطر و زبدة الضمائر» و در ضمن اشعار این مثنوی نیز هیچ ‌جا کلمه «تحفة العراقين» دیده نمی‌شود و شاید به‌مناسبت اینکه آن را در شرح مسافرت خود به عراقین سروده، دیگران این نام را بر این کتاب، گذاشته باشند<ref>ر.ک: همان، صفحه مه - مو</ref>.