پرش به محتوا

ضیاء الشهاب: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۸: خط ۲۸:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''ضياء الشهاب و جلاء الكتاب'''، شرح فارسی «شهاب الأخبار» قاضی قضاعی (متوفی 454ق) از شارحی ناشناخته، احتمالا از سده هفتم هجری است که با تصحیح و تحقیق جویا جهان‌بخش، حسن عاطفی و عباس بهنیا، منتشر شده است.
'''ضياء الشهاب و جلاء الكتاب'''، شرح فارسی «[[شهاب الأخبار]]» [[قضاعی، محمد بن سلامه|قاضی قضاعی]] (متوفی 454ق) از شارحی ناشناخته، احتمالا از سده هفتم هجری است که با تصحیح و تحقیق [[جویا جهان‌بخش]]، [[عاطفی، حسن|حسن عاطفی]] و [[بهنیا، عباس|عباس بهنیا]]، منتشر شده است.


نام و نشان نویسنده این شرح، بر ما پوشیده است. تاریخ تألیفش را نیز به‌درستی و روشنی نمی‌دانیم؛ هرچند آن را از حوالی سده هفتم هجری گمان می‌بریم<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه هشتادوپنج</ref>.
نام و نشان نویسنده این شرح، بر ما پوشیده است. تاریخ تألیفش را نیز به‌درستی و روشنی نمی‌دانیم؛ هرچند آن را از حوالی سده هفتم هجری گمان می‌بریم<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه هشتادوپنج</ref>.


شارح احتمالا حنفی بوده و به تصریح خوش در شرح کتاب، به کیش ابوحنیفه نظر داشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه هشتادونه</ref>. هرچند وی به مذهب کلامی خود تصریحی نکرده است، اما از فضای حاکم بر کتاب، بارها بوی اشعری‌گری را می‌توان استشمام کرد؛ حتی نابجا<ref>ر.ک: همان، صفحه نود</ref>.
شارح احتمالا حنفی بوده و به تصریح خوش در شرح کتاب، به کیش [[ابوحنیفه، نعمان بن ثابت|ابوحنیفه]] نظر داشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه هشتادونه</ref>. هرچند وی به مذهب کلامی خود تصریحی نکرده است، اما از فضای حاکم بر کتاب، بارها بوی اشعری‌گری را می‌توان استشمام کرد؛ حتی نابجا<ref>ر.ک: همان، صفحه نود</ref>.


نثر کتاب، برسرهم، روان و ساده و کم‌پیرایه است؛ به‌ندرت گرد تمهیدات آرایه‌گرانه – آن‌هم غالبا آرایه‌گری‌های رقیق و کم‌نمود - می‌گردد؛ نمونه را: «بی‌ترس خدا اعمال هبا شوند و کردار بر باد هوا کنند» و «حثه می‌کند بر ترک فضول دنیا و می‌فرماید به زاد سرای عقبی و ترغیب می‌نماید به یافتن کام و مراد از ملک اعلا»<ref>ر.ک: همان، صفحه نود - نودویک</ref>.
نثر کتاب، برسرهم، روان و ساده و کم‌پیرایه است؛ به‌ندرت گرد تمهیدات آرایه‌گرانه – آن‌هم غالبا آرایه‌گری‌های رقیق و کم‌نمود - می‌گردد؛ نمونه را: «بی‌ترس خدا اعمال هبا شوند و کردار بر باد هوا کنند» و «حثه می‌کند بر ترک فضول دنیا و می‌فرماید به زاد سرای عقبی و ترغیب می‌نماید به یافتن کام و مراد از ملک اعلا»<ref>ر.ک: همان، صفحه نود - نودویک</ref>.