پرش به محتوا

طيبة النشر في القراءات العشر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''طيبة النشر في القراءات العشر'''، اثر شمس‌الدین ابوالخیر محمد بن محمد بن یوسف جزرى (751-833ق)، مقرى، محدث و فقیه شافعى است. این اثر توسط محمد تمیم مصطفی زعبی تحقیق شده است.
'''طيبة النشر في القراءات العشر'''، اثر [[جزری، محمد بن محمد|شمس‌الدین ابوالخیر محمد بن محمد بن یوسف جزرى]] (751-833ق)، مقرى، محدث و فقیه شافعى است. این اثر توسط [[زعبی، محمد تمیم|محمد تمیم مصطفی زعبی]] تحقیق شده است.


نوشتار حاضر، ارجوزه‌اى است که در قرائت‌های دهگانه سروده شده و به بیان قرائت‌های صحیح قرآن پرداخته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص1</ref>. این منظومه که در بحر رجز است<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>، در هزار بیت سروده شده و تاریخ اتمام آن 799ق، گزارش شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص103؛ حاجی خلیفه، مصطفی، ج‏2، ص1118</ref>.
نوشتار حاضر، ارجوزه‌اى است که در قرائت‌های دهگانه سروده شده و به بیان قرائت‌های صحیح قرآن پرداخته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص1</ref>. این منظومه که در بحر رجز است<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>، در هزار بیت سروده شده و تاریخ اتمام آن 799ق، گزارش شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص103؛ حاجی خلیفه، مصطفی، ج‏2، ص1118</ref>.
خط ۳۳: خط ۳۳:
این اثر از مهم‌ترین آثار در قرائات قرآنی شمرده شده است. برخی آن را به‌عنوان برترین اثر در موضوع خود و از مصادر اصلی علم قرائات دانسته‌اند<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>. حواشی، تحریرها و شرح‌های متعدد نگاشته‌شده بر این منظومه، گویای اهمیت آن است<ref>ر.ک: همان، ص13-14؛ حبشى، عبدالله محمد، ج‏2، ص1352-1353</ref>.
این اثر از مهم‌ترین آثار در قرائات قرآنی شمرده شده است. برخی آن را به‌عنوان برترین اثر در موضوع خود و از مصادر اصلی علم قرائات دانسته‌اند<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>. حواشی، تحریرها و شرح‌های متعدد نگاشته‌شده بر این منظومه، گویای اهمیت آن است<ref>ر.ک: همان، ص13-14؛ حبشى، عبدالله محمد، ج‏2، ص1352-1353</ref>.


از ویژگی‌های این اثر که به اهمیت آن افزوده است، فراگیرتر و گسترده‌تر بودن مطالب آن نسبت به آثار مشابهی مانند کتاب شاطبیه، التیسیر، التحبیر و... است، به‌گونه‌ای که تنها بخشی از آن، مشتمل بر تمام مطالب کتاب‌های یادشده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص2</ref>. همچنین نویسنده در بهره‌گیری از مصادر و کتب قرائت تنها به نقل مطالب از آنها اکتفا نکرده، بلکه به اشتباهات در این کتاب‌ها نیز توجه داده است<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>. بااین‌وجود به جهت شیوه نویسنده در نگارش مختصر اثر، ضروت ایجاب نموده است تا وی در مواردی برخلاف قواعد عروض، همچنین برخلاف قواعد عربی و... عمل نماید<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>.
از ویژگی‌های این اثر که به اهمیت آن افزوده است، فراگیرتر و گسترده‌تر بودن مطالب آن نسبت به آثار مشابهی مانند کتاب شاطبیه، التیسیر، التحبیر و... است، به‌گونه‌ای که تنها بخشی از آن، مشتمل بر تمام مطالب کتاب‌های یادشده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص2</ref>. همچنین نویسنده در بهره‌گیری از مصادر و کتب قرائت تنها به نقل مطالب از آنها اکتفا نکرده، بلکه به اشتباهات در این کتاب‌ها نیز توجه داده است<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>. با این‌وجود به جهت شیوه نویسنده در نگارش مختصر اثر، ضروت ایجاب نموده است تا وی در مواردی برخلاف قواعد عروض، همچنین برخلاف قواعد عربی و... عمل نماید<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>.


محقق علاوه بر آوردن متن با خطی واضح که توسط یکی از خطاطان ماهر نوشته شده است، ابیات آن را به جهت آسان‌سازی خواندن و حفظ، بر اساس قرائت و تلفظ آنها نگاشته است. وی همچنین در موارد اختلاف عبارات در نسخه‌های اثر و در صورت عدم ترجیح، موارد اختلافی را باهم ذکر کرده است<ref>ر.ک: همان، ص23-24</ref>.
محقق علاوه بر آوردن متن با خطی واضح که توسط یکی از خطاطان ماهر نوشته شده است، ابیات آن را به جهت آسان‌سازی خواندن و حفظ، بر اساس قرائت و تلفظ آنها نگاشته است. وی همچنین در موارد اختلاف عبارات در نسخه‌های اثر و در صورت عدم ترجیح، موارد اختلافی را باهم ذکر کرده است<ref>ر.ک: همان، ص23-24</ref>.