۱۰۵٬۳۲۱
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR108566J1.jpg | عنوان = کلیات عرفی شیرازی | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = عرفی شیرازی ، جمال الدین محمد (نويسنده) ولي الحق انصاری، محمد (مصحح) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = | موضوع =شعر فارسی - قرن 10ق. |نا...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''کلیات عرفی شیرازی'''، مجموعهای است سه جلدی، مشتمل بر نثر و اشعار جمالالدین محمد عرفی شیرازی (963- 999ق) شامل غزلیات، قصیدهها، ترکیببندها، ترجیعبندها، قطعات، رباعیات و مثنویهای او که بر اساس نسخههای ابوالقاسم سراجا اصفهانی و محمدصادق ناظم | '''کلیات عرفی شیرازی'''، مجموعهای است سه جلدی، مشتمل بر نثر و اشعار [[عرفی شیرازی ، جمال الدین محمد|جمالالدین محمد عرفی شیرازی]] (963- 999ق) شامل غزلیات، قصیدهها، ترکیببندها، ترجیعبندها، قطعات، رباعیات و مثنویهای او که بر اساس نسخههای [[ابوالقاسم سراجا اصفهانی]] و [[محمدصادق ناظم تبریزی]]، به کوشش و تصحیح [[ولي الحق انصاری، محمد|محمد ولیالحق انصاری]]، منتشر شده است. | ||
عرفی شیرازی که استاد مسلم قصیده در قرن دهم هجری بوده، با برجای نهادن دیوانی شامل چهارده هزار بیت شعر بهعنوان یکی از استادان طرز تازه و پیشکسوتی قابل اعتنا در این طرز شناخته شده و مورد توجه شاعران و نویسندگان سالهای بعد از خود، قرار گرفته است. عرفی در خصوص سبک سخنش میگوید: | [[عرفی شیرازی ، جمال الدین محمد|عرفی شیرازی]] که استاد مسلم قصیده در قرن دهم هجری بوده، با برجای نهادن دیوانی شامل چهارده هزار بیت شعر بهعنوان یکی از استادان طرز تازه و پیشکسوتی قابل اعتنا در این طرز شناخته شده و مورد توجه شاعران و نویسندگان سالهای بعد از خود، قرار گرفته است. [[عرفی شیرازی ، جمال الدین محمد|عرفی]] در خصوص سبک سخنش میگوید: | ||
'''ز همعنانی طبعم به شاعر شروان | '''ز همعنانی طبعم به شاعر شروان | ||
به عهد کودکیام فارس کرده شروانی'''<ref>ر.ک: حکیم آذر، محمد، ص107</ref>. | به عهد کودکیام فارس کرده شروانی'''<ref>ر.ک: حکیم آذر، محمد، ص107</ref>. | ||
عرفی خود را مقلد سبک شعری خاقانی میداند و در قصیدهپردازی، نظر به قصاید این شاعر بزرگ داشته است. شهرت وی در قصیدهسرایی، به چند سبب است: به علت توانایی در تتبع شیوه استادان پیش از خود؛ به سبب توانایی در آوردن سخن روان و خالی از تکلف و در همان حال، منتخب و استوار، همراه با نازکخیالیها و مضمونیابیهایی که بعد از او مایه کار بسیاری از شاعران استاد گردید و برای گنجاندن اندیشههای علمی و نکتههایی که میتوان از آن استخراج نمود<ref>ر.ک: همان</ref>. | [[عرفی شیرازی ، جمال الدین محمد|عرفی]] خود را مقلد سبک شعری [[خاقانی شروانی|خاقانی]] میداند و در قصیدهپردازی، نظر به قصاید این شاعر بزرگ داشته است. شهرت وی در قصیدهسرایی، به چند سبب است: به علت توانایی در تتبع شیوه استادان پیش از خود؛ به سبب توانایی در آوردن سخن روان و خالی از تکلف و در همان حال، منتخب و استوار، همراه با نازکخیالیها و مضمونیابیهایی که بعد از او مایه کار بسیاری از شاعران استاد گردید و برای گنجاندن اندیشههای علمی و نکتههایی که میتوان از آن استخراج نمود<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
علیرغم استادی عرفی در قصیدهگویی، وی خود را شاعر غزل میداند؛ گویی در نظر او، جوشش غزل بر انتظام قصیده، برتری دارد: | علیرغم استادی [[عرفی شیرازی ، جمال الدین محمد|عرفی]] در قصیدهگویی، وی خود را شاعر غزل میداند؛ گویی در نظر او، جوشش غزل بر انتظام قصیده، برتری دارد: | ||
'''قصیده نظم هوسپیشگان بود عرفی | '''قصیده نظم هوسپیشگان بود عرفی | ||
تو از قبیله عشقی، وظیفهات غزل است'''<ref>ر.ک: همان</ref>. | تو از قبیله عشقی، وظیفهات غزل است'''<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
عرفی که در طرز نو از اسلاف بشمار است، پرتو شعر و هنر خود را بر شعر شاعران بعدی نظیر طالب آملی (متوفی 1036ق)، ظهوری ترشیزی (متوفی 1025ق)، صائب (متوفی 1081ق)، نظیری نیشابوری (متوفی 1023ق)، حزین لاهیجی (متوفی 1180ق) و دیگران تابانیده است<ref>ر.ک: همان، ص108</ref>. | [[عرفی شیرازی ، جمال الدین محمد|عرفی]] که در طرز نو از اسلاف بشمار است، پرتو شعر و هنر خود را بر شعر شاعران بعدی نظیر [[طالب آملی]] (متوفی 1036ق)، ظهوری ترشیزی (متوفی 1025ق)، [[صائب، محمدعلی|صائب]] (متوفی 1081ق)، [[نظیری نیشابوری، میرزا محمدحسین|نظیری نیشابوری]] (متوفی 1023ق)، [[حزین لاهیجی، محمدعلی بن ابیطالب|حزین لاهیجی]] (متوفی 1180ق) و دیگران تابانیده است<ref>ر.ک: همان، ص108</ref>. | ||
با نگاه دقیق به شعر عرفی، درمییابیم که دیوان وی، از بینشوری منحصر به خودش برخوردار است. شعر او، معرفتی هنری و دریافتی شخصی از دنیای پیرامون خود است؛ مجموعهای از همان معارفی است که به حکمت عامیانه تعبیر کردهاند<ref>ر.ک: همان، ص109</ref>. | با نگاه دقیق به شعر عرفی، درمییابیم که دیوان وی، از بینشوری منحصر به خودش برخوردار است. شعر او، معرفتی هنری و دریافتی شخصی از دنیای پیرامون خود است؛ مجموعهای از همان معارفی است که به حکمت عامیانه تعبیر کردهاند<ref>ر.ک: همان، ص109</ref>. |