۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جغرافیای تاریخی سرزمین‌های اسلامی خلافت شرقی: تفاوت میان نسخه‌ها
جغرافیای تاریخی سرزمین‌های اسلامی خلافت شرقی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۶ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۳:۰۷
، ۶ نوامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'كرمان' به 'کرمان') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
جغرافياى تاريخى سرزمين‌هاى خلافت شرقى ترجمه‌اى است از كتاب | جغرافياى تاريخى سرزمين‌هاى خلافت شرقى ترجمه‌اى است از كتاب )erahpilac nretsat eht fo dnal eht( اثر گاى لسترپنج كه به اهتمام آقاى محمود عرفان صورت گرفته است. | ||
جغرافياى تاريخى؛ شامل بازسازى گذشته، به شيوه بررسى سلسله وقايع در يك زمان يا ارزيابى آنها با توجّه به تحوّلات تاريخى گذشته است(از كتاب جغرافياى تاريخى كشورهاى اسلامى دكتر قرجانلو) و منظور(مقصود) از خلافت شرقى، به خلافت خلفاى راشدين، اموى و عباسى است كه مركز دستگاه آنها شرق زمين(عربستان، عراق و شام) بود و چون يكى از افراد خاندان اموى از شام به اسپانيا رفت، خلافتى ترتيب داد و تا چندين سال اولاد او به نام خلفاى اسلامى فرمانروايى داشتند و جنگ كردند، خلافت آنها را خلافت غربى ناميدند. | جغرافياى تاريخى؛ شامل بازسازى گذشته، به شيوه بررسى سلسله وقايع در يك زمان يا ارزيابى آنها با توجّه به تحوّلات تاريخى گذشته است(از كتاب جغرافياى تاريخى كشورهاى اسلامى دكتر قرجانلو) و منظور(مقصود) از خلافت شرقى، به خلافت خلفاى راشدين، اموى و عباسى است كه مركز دستگاه آنها شرق زمين(عربستان، عراق و شام) بود و چون يكى از افراد خاندان اموى از شام به اسپانيا رفت، خلافتى ترتيب داد و تا چندين سال اولاد او به نام خلفاى اسلامى فرمانروايى داشتند و جنگ كردند، خلافت آنها را خلافت غربى ناميدند. | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
عراق | عراق | ||
نسل دوم، به جغرافياى تاريخى بين‌النهرين اختصاص يافته، ناحيه رسوبى پهناورى كه | نسل دوم، به جغرافياى تاريخى بين‌النهرين اختصاص يافته، ناحيه رسوبى پهناورى كه در كشور عراق قرار دارد و نواحى بين دو رود دجله و فرات را شامل مى‌باشد. و عرب‌هاى مسلمان، بين‌النهرين را به دو ناحيه سفلى و عليا تقسيم مى‌كردند.ناحيه سفلى شامل سرزمينى مى‌شد، داراى خاك رسوبى حاصل‌خيز كه در زمان قديم به بابل معروف بود. بين‌النهرين سفلى را عراق مى‌ناميدند. در زمان صاحبان، بغداد بزرگترين شهر عراق بود. مسلمانان قرن اوّل پس از فتح عراق به ساختن سه نهر بزرگ به نام واسط، كوفه و بصره دست زدند. اولين نهر بزرگى كه از فرات جدا گرديده و به دجله مى‌ريخت، نهر عيسى بود(يكى از امراى عباسى) كه در سال 145 هجرى منصور خليه عباسى بالاى مصب آن، در دجله شهر مدور را ساخت شهر مذكور اساس و هسته شهر بغداد شد. اين شهر چهار دروازه به نام دروازه بصره، دروازه كوفه، دروازه شام و دروازه خراسان است كه اين فصل به طور مفصّل به توصيف اين شهر كه به منزله قلب دولت عباسيان بود مى‌پردازد. | ||
فصل سوم، به واسط(شهر ميانى) مى‌پردازد. آن را واسط ناميده‌اند به دليل اينكه وسط كوفه و بصره و اهواز است و با هر كدام پنجاه فرسخ فاصله دارد. شهر واسط را حجاج در زمان خليفه اموى عبدالملك به سال 84 هجرى ساخت. دجله از زير واسط به پنج نهر بزرگ كه قابل كشتى‌رانى بودند، منشعب مى‌گرديد و سپس به بطانح مى‌ريخت. بطانح به معنى باتلاق است. بعد از توصيف واسط و نهرهاى آن به توصيف بصره و كوفه پرداخت مى‌شود. بصره در زمان خلافت عمر بن خطاب به سال 17 هجرى ساخت شد و زمين‌هاى آن ميان قبايل عربى كه پس از انقراض سلطنت ساسانيان به آنجا مهاجرت كردند، تقسيم شد. | فصل سوم، به واسط(شهر ميانى) مى‌پردازد. آن را واسط ناميده‌اند به دليل اينكه وسط كوفه و بصره و اهواز است و با هر كدام پنجاه فرسخ فاصله دارد. شهر واسط را حجاج در زمان خليفه اموى عبدالملك به سال 84 هجرى ساخت. دجله از زير واسط به پنج نهر بزرگ كه قابل كشتى‌رانى بودند، منشعب مى‌گرديد و سپس به بطانح مى‌ريخت. بطانح به معنى باتلاق است. بعد از توصيف واسط و نهرهاى آن به توصيف بصره و كوفه پرداخت مى‌شود. بصره در زمان خلافت عمر بن خطاب به سال 17 هجرى ساخت شد و زمين‌هاى آن ميان قبايل عربى كه پس از انقراض سلطنت ساسانيان به آنجا مهاجرت كردند، تقسيم شد. | ||
| خط ۱۲۹: | خط ۱۲۹: | ||
کرمان | کرمان | ||
در مشرق فارس ايالت کرمان واقع گرديده و قسمت عمده‌اش از بلاد گرمسير است و در حدود يك چهارم آن كوهستانى است و محصول بلاد سردسير در آن جا به عمل مى‌آيد، زيرا قسمت اعظم خاك اين ايالت در كوير واقع شده و بين شهرهاى آن بيابان‌هاى بزرگ افتاده و آبادى‌هاى آن مثل آبادى‌هاى فارس به يكديگر متصل نيست. اين ايالت در قرن چهارم به پنج ولايت(كوره) تقسيم شده است. اوّل بردسير با ناحيه جنيص در شمال آن، دوم سيرجان در مرز فارس، سوم بم، چهارم نرماسير | در مشرق فارس ايالت کرمان واقع گرديده و قسمت عمده‌اش از بلاد گرمسير است و در حدود يك چهارم آن كوهستانى است و محصول بلاد سردسير در آن جا به عمل مى‌آيد، زيرا قسمت اعظم خاك اين ايالت در كوير واقع شده و بين شهرهاى آن بيابان‌هاى بزرگ افتاده و آبادى‌هاى آن مثل آبادى‌هاى فارس به يكديگر متصل نيست. اين ايالت در قرن چهارم به پنج ولايت(كوره) تقسيم شده است. اوّل بردسير با ناحيه جنيص در شمال آن، دوم سيرجان در مرز فارس، سوم بم، چهارم نرماسير واقع در سمت خاور و حاشيه كوير و پنجم جيرفت مجاور سواحل بحر هرمز. | ||
كوير لوت و مكران | كوير لوت و مكران | ||