پرش به محتوا

آغاز و انجام: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'معاد (ابهام زدایی)' به 'معاد (ابهام‌زدایی)'
جز (جایگزینی متن - 'معاد (ابهام زدایی)' به 'معاد (ابهام‌زدایی)')
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۳: خط ۳:
| عنوان =آغاز و انجام
| عنوان =آغاز و انجام
| عنوان‌های دیگر =
| عنوان‌های دیگر =
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =
[[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد]] (نویسنده)
[[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد]] (نویسنده)
[[حسن‌زاده آملی، حسن]] (محقق)
[[حسن‌زاده آملی، حسن]] (محقق)
خط ۱۴: خط ۱۴:
نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، 597 - 672ق. آغاز و انجام - نقد و تفسیر
نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، 597 - 672ق. آغاز و انجام - نقد و تفسیر
نفس
نفس
| ناشر =  
| ناشر =
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات
| مکان نشر =تهران - ایران
| مکان نشر =تهران - ایران
| سال نشر = 1366 ش  
| سال نشر =1366 ش  
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01769AUTOMATIONCODE
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01769AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| چاپ =1
خط ۲۷: خط ۲۷:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
{{کاربردهای دیگر|معاد (ابهام زدایی)}}
{{کاربردهای دیگر|معاد (ابهام‌زدایی)}}
'''آغاز و انجام'''، عنوان شمارى از رساله‌ها و کتاب‌هاى كلامى و عرفانى و علمى به زبان فارسی، نوشته تنى چند از دانشوران ایرانى، بيشتر شيعى، مى‌باشد. یکى از این دانشوران كه ذيل این عنوان اثرى پديد آورده، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌الدين طوسى]] است. اثر او رساله مختصر و فشرده‌اى در باب مبدأ و معاد است كه در آن اصول عقايد اسلامى را به روش عرفانى - فلسفى، تأویل كرده است و در طرح و بيان عقايد خویش، تا حدّى به فلسفه اسماعيلى و روش باطنى نظر دارد. او، این رساله را به درخواست دوستى عزيز كه جویاى دانستن احوال آخرت بوده، تأليف كرده و خود، آن را «تذكرة» نامیده است.
'''آغاز و انجام'''، عنوان شمارى از رساله‌ها و کتاب‌هاى كلامى و عرفانى و علمى به زبان فارسی، نوشته تنى چند از دانشوران ایرانى، بيشتر شيعى، مى‌باشد. یکى از این دانشوران كه ذيل این عنوان اثرى پديد آورده، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌الدين طوسى]] است. اثر او رساله مختصر و فشرده‌اى در باب مبدأ و معاد است كه در آن اصول عقايد اسلامى را به روش عرفانى - فلسفى، تأویل كرده است و در طرح و بيان عقايد خویش، تا حدّى به فلسفه اسماعيلى و روش باطنى نظر دارد. او، این رساله را به درخواست دوستى عزيز كه جویاى دانستن احوال آخرت بوده، تأليف كرده و خود، آن را «تذكرة» نامیده است.