مبانی اندیشه سیاسی امام خمینی (جهان‌بینی و ایدئولوژی): تفاوت میان نسخه‌ها

'''مبانی اندیشه سیاسی امام خمینی (جهان‌بینی و ایدئولوژی)''' تألیف روح‌الله حسینیان (متولد 1334ش)

اصل ششم: انسان بر عشق الهی سرشته شده است.  

اصل اول: امام خمینی نظام هستی را نظام رها و خودمختار  نمیدانند و معتقدند که نظام با تدبیر الهی به پیش  میرود و هیچ کس جز او نمی تواند سرنوشت خویش را تغییر دهد. بر همین مبنا بود که امام قدرت آمریکا را به سخره  میگرفتند.

امام خمینی بر مبنای همین اصل در عین حال که بر تهیه سلاح و اسباب تأکید  میکردند، تأثیر استیلای آن را نفی  میکردند و معتقد بودند که همه قدرت ها از رژیم شاه حمایت کردند… ولی مردم با دست خالی، تفنگ هم نداشت، هیچ نداشت، لکن ایمان بود، قدرت خدا بود که مردم را پیروز کرد.

اصل پنجم: انسان برای رسیدن به خداست امام خمینی می فرمایند: مقصود اصلی حصول توحید و اقبال به حق است و این منظور اصلی از خلقت است. چنانکه در حدیث قدسی به آن اشاره  میکند که «من گنج پنهانی بودم، دوست داشتم شناخته شوم ،پس خلق را بیافریدم تا شناخته شوم».

امام خمینی یکی از اهداف انبیاء را تربیت و باز گرداندن انسان به خویشتن انسانی خود می دانند و می فرمایند: «انبیاء آمده اند تا انسان تحت تربیت و تعلیم الهی واقع بشود و بهترین موجودات شود». در اسلام همه ی امور مقدمه ی انسان سازی است.

بینش امام خمینی این است که انسان موجودی هدفمند است و هدف او رسیدن به خداست. خداوند برای تحقق این هدف فطرت آدمی را خدایی سرشت و بر او منت نهاد و انبیاء را فرستاد تا انسان را از خمول به فطرت باز گرداند. با همه ی این احوال خداوند اراده کرد تا انسان خود با تلاش و مبارزه این راه را طی کند تا به خدا برسد. بر همین اساس به او قدرت انتخاب داد. ظهور انبیاء و قدرت انتخاب، اختیار و آزمایش را پیش آورد تا طی طریق واقعیت یابد؛ و سرانجام ابتلا نیز عامل شتابنده ی انسان به سوی خداوند شود.

امام خمینی بر اساس قرآن معتقدند که جنگ یکی از عوامل آزمایش انسان است تا انسان های مجاهد از دیگران ممتاز شوند. چه اشخاصی که ادعا میکنند که اگر برای ما صحنه‌ی جنگ پیش بیاید، پیشقدم هستیم و در وقت عمل از امتحان سربلند بیرون نمی آیند.

ولایت فقیه نظریه سیاسی امام خمینی است.

قبل از امام مرحوم صاحب جواهر نیز در موضوع ولایت فقیه ادعای بداهت کرده و آن را از ضروریات فقه شیعه دانسته اند.

امام،  ماهیت سیاسی-  اجتماعی اسلام را نشانه ی لزوم حکومت  میدانستند و برای اثبات نظریه خود به عرف و سنت عقلا استناد کردند و فرمودند: در همه ی کشورهای عالم و همیشه این طور است که قانونگذاری به تنهایی فایده ندارد. پس از تشریع قانون بایستی قوه ی مجریه ای بوجود آید تا قوانین را اجرا کند و اشاره به روش پیامبر  میکنند و دلیل دیگر ایشان سیره متشرعه است؛ بعد از رحلت رسول خدا در ضرورت تشکیل حکومت همه اتفاق نظر داشتند. اختلاف فقط در مصداق حاکم بود.

امام خمینی به این روایت (سخنان امام حسین(ع) در مکه) استدلال میفرمایند: اینکه میفرماید مجاری امور در دست علماست برای دو سال و ده سال نیست، فقط نظریه اهالی مدینه نیست، بلکه به صورت عام و مطلق مربوط به همه‌ی زمانها و مکانهاست و اضافه میکنند.

«ولایتی که برای پیامبر اکرم و ائمه(ع)  میباشد برای فقیه هم ثابت است.»

و رسما اعلام کردند که شکل نظام مورد نظر ما جمهوری اسلامی است.»

مؤمنان را نیز موظف به مشارکت در تصمیمگیری حکومتی میکرد و عدم شرکت آنان را مورد سرزنش قرار میداد.«

امام خمینی ولایت فقیه را امری الهی میدانستند و معتقد بودند که جمهوریت تضمین کنندهی آزادی، استقلال و مصالح مردم نیست، بلکه ولایت فقیه بر حکومت را تضمین کننده سعادت ملت میدانستند.

-1 ولایت فقیه، اصلی شیعی بود؛

-2 ولایت فقیه، اصلی تاریخی بود؛

-3 ولایت فقیه، اصلی با بنیاد بود.

امام خمینی مبنای این حکومت را غایت بعثت انبیاء و اولیاء میدانند و معتقدند چون انبیاء موفق به ایجاد حاکمیت حق مطلق نشدند خداوند «بقیه الله» را برای اکمال بعثت ذخیره کرده است.<ref> ر.ک: بی‌نام، ص14-16</ref>