پرش به محتوا

الإبهاج في شرح المنهاج (سبکی): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (A-esmaili صفحهٔ الإبهاج في شرح المنهاج (سبکی، علی بن عبد الکافی) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به الإبهاج في شرح المنهاج (سبکی) منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۸: خط ۲۸:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''الإبهاج في شرح المنهاج'''، شرح تقی‌الدین علی بن عبدالکافی سبکی (متوفی 756ق) و فرزندش تاج‌الدین عبدالوهاب بن علی سبکی (متوفی 771ق) بر «منهاج الوصول إلی علم الأصول» قاضی بیضاوی (متوفی 685ق) است. اصل و شرح هر دو از کتب معتبر و مهم اصولی هستند. کتاب در هفت جلد با مقدمه و تحقیق احمد جمال زمزمی و نورالدین عبدالجبار صغیری منتشر شده است.
'''الإبهاج في شرح المنهاج'''، شرح [[سبکی، علی بن عبد الکافی|تقی‌الدین علی بن عبدالکافی سبکی]] (متوفی 756ق) و فرزندش [[سبکی، عبدالوهاب بن علی|تاج‌الدین عبدالوهاب بن علی سبکی]] (متوفی 771ق) بر «منهاج الوصول إلی علم الأصول» [[بیضاوی، عبدالله بن عمر|قاضی بیضاوی]] (متوفی 685ق) است. اصل و شرح هر دو از کتب معتبر و مهم اصولی هستند. کتاب در هفت جلد با مقدمه و تحقیق احمد جمال زمزمی و نورالدین عبدالجبار صغیری منتشر شده است.


«منهاج الوصول في معرفة علم الأصول»، خود مختصر «الحاصل من المحصول» ارموی (متوفی 656ق) است<ref>ر.ک: کریمی‌نیا، مرتضی، ج5، ص220؛ متن کتاب، ج1، ص 256</ref>‏. المنهاج بیضاوی از متونی است که همه ابواب اصول فقه اسلامی را به‌صورت مقارن به شیوه جمهور در بر دارد. شرح این کتاب و ورود به اعماق آن از عهده هرکس ساخته نیست، لکن شرح تقی‌الدین و تاج‌الدین از حیث اتقان و ارجاع به مصادر و تفریع مسائل، به‌ویژه فروع شافعیه بالاتر از هر توصیفی است؛ لذا این کتاب در علم تفریع فروع بر اصول، مرجعی برای شافعیه و دیگر مذاهب گردید<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص13</ref>‏.
«منهاج الوصول في معرفة علم الأصول»، خود مختصر «الحاصل من المحصول» ارموی (متوفی 656ق) است<ref>ر.ک: کریمی‌نیا، مرتضی، ج5، ص220؛ متن کتاب، ج1، ص 256</ref>‏. المنهاج بیضاوی از متونی است که همه ابواب اصول فقه اسلامی را به‌صورت مقارن به شیوه جمهور در بر دارد. شرح این کتاب و ورود به اعماق آن از عهده هرکس ساخته نیست، لکن شرح تقی‌الدین و تاج‌الدین از حیث اتقان و ارجاع به مصادر و تفریع مسائل، به‌ویژه فروع شافعیه بالاتر از هر توصیفی است؛ لذا این کتاب در علم تفریع فروع بر اصول، مرجعی برای شافعیه و دیگر مذاهب گردید<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص13</ref>‏.