الإبهاج في شرح المنهاج (سبکی)

    از ویکی‌نور
    الإبهاج في شرح المنهاج (سبکی، علی بن عبد الکافی)
    الإبهاج في شرح المنهاج (سبکی)
    پدیدآورانسبکی، علی بن عبد الکافی (نويسنده)

    سبکی، عبدالوهاب بن علی (شارح) بیضاوی، عبدالله بن عمر (نويسنده) زمزمی، احمد جمال (محقق)

    صغیری، نورالدین عبدالجبار (محقق)
    عنوان‌های دیگرشرح علی منهاج الوصول إلی علم الإصول. شرح
    ناشردار البحوث للدراسات الإسلامیة و إحیاء التراث
    مکان نشرامارات - دبی
    سال نشر1424ق - 2004م
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد7
    کد کنگره
    /س۲الف۲ 156 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الإبهاج في شرح المنهاج، شرح تقی‌الدین علی بن عبدالکافی سبکی (متوفی 756ق) و فرزندش تاج‌الدین عبدالوهاب بن علی سبکی (متوفی 771ق) بر «منهاج الوصول إلی علم الأصول» قاضی بیضاوی (متوفی 685ق) است. اصل و شرح هر دو از کتب معتبر و مهم اصولی هستند. کتاب در هفت جلد با مقدمه و تحقیق احمد جمال زمزمی و نورالدین عبدالجبار صغیری منتشر شده است.

    «منهاج الوصول في معرفة علم الأصول»، خود مختصر «الحاصل من المحصول» ارموی (متوفی 656ق) است[۱]‏. المنهاج بیضاوی از متونی است که همه ابواب اصول فقه اسلامی را به‌صورت مقارن به شیوه جمهور در بر دارد. شرح این کتاب و ورود به اعماق آن از عهده هرکس ساخته نیست، لکن شرح تقی‌الدین و تاج‌الدین از حیث اتقان و ارجاع به مصادر و تفریع مسائل، به‌ویژه فروع شافعیه بالاتر از هر توصیفی است؛ لذا این کتاب در علم تفریع فروع بر اصول، مرجعی برای شافعیه و دیگر مذاهب گردید[۲]‏.

    کتاب در هفت جلد منتشر شده و مقدمه مفصل محققین تمامی جلد اول را پوشش داده است. این مقدمه در دو بخش تنظیم شده است: در بخش اول، شرح حال مصنف و شارحین در دو باب و در بخش دوم، نیز شیوه کتاب در هفت مبحث بیان شده است.

    چند ویژگی

    1. تاج‌الدین سبکی در شرح خود از بیضاوی در ترتیب و تبویب متن و موضوعات پیروی کرده است[۳]‏.
    2. از خلال تتبع کتاب الإبهاج روشن می‌شود که او بعضی آراء را شفاهی از بعضی اساتیدش شنیده است، که در رأس آنها پدرش و استادش ذهبی قرار دارند[۴]‏.
    3. شرح تاج‌الدین سبکی به‌منزله موسوعه‌ای است که اقوال علمای اصول و مثال‌های فقهی که به آنها استشهاد شده و اقوال محدثین بزرگ را در بر دارد. همچنین به مقتضای مقام حاوی علوم تفسیر، بلاغت و ادب، لغت و نحو، تاریخ و منطق است[۵]‏.

    پانویس

    1. ر.ک: کریمی‌نیا، مرتضی، ج5، ص220؛ متن کتاب، ج1، ص 256
    2. ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص13
    3. ر.ک: متن کتاب، همان، ص242
    4. ر.ک: همان، ص264
    5. ر.ک: همان، ص330

    منابع مقاله

    1. مقدمه محقق و متن کتاب.
    2. کریمی‌نیا، مرتضی، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ اول، 1379.


    وابسته‌ها