معارف خواجه کججانی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'علیه السّلام' به 'علیه‌السّلام'
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'علیه السّلام' به 'علیه‌السّلام')
خط ۴۶: خط ۴۶:
کتاب معارف خواجه کججانی تألیف [[شیخ حسن پلاسی شیرازی]] است و متن کتاب هم گویا عربی بوده که شخصی به نام [[طارمی، نجم‌الدین|نجم‌الدین طارمی]] متعلّق به قرن احتمالاً نهم هجری آن را به فارسی برگردان کرده و استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] هم با تصحیح آن اثر با قید مقدّمه و توضیحات به آن را روانه چاپ کرده که اکنون در دست ماست.
کتاب معارف خواجه کججانی تألیف [[شیخ حسن پلاسی شیرازی]] است و متن کتاب هم گویا عربی بوده که شخصی به نام [[طارمی، نجم‌الدین|نجم‌الدین طارمی]] متعلّق به قرن احتمالاً نهم هجری آن را به فارسی برگردان کرده و استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] هم با تصحیح آن اثر با قید مقدّمه و توضیحات به آن را روانه چاپ کرده که اکنون در دست ماست.


نویسنده در مقدّمه در خصوص این عارف می‌نویسد: از او و درباره‌ی او یکی از بهترین منابع کتابی است با عنوان تذکره‌ی کججانی که نام اصلی آن تحفة اهل البدایات و هدیة اهل النّهایات که توسّط یکی از مریدان دانشمند خواجه با نام حسن بن حمزه‌ی پلاسی شیرازی نوشته شده است. این حسن شیرازی که اهل علم و دانش بوده و در زمره‌ی عارفان زمان خود محسوب می‌شده، ارادتی زیاد به خواجه داشته و در این تذکره نکات جالبی را در خصوص نحوه‌ی تشرّف خود به حضور خواجه را ذکر کرده است. کربلایی در [[روضات الجنان]] به تفصیل پندیات و بخشی از درسهای خواجه را که مستقیماً به این مرید صادق بیان کرده را نقل نموده است. سلسله نسب خواجه [[محمّد بن صدّیق کججانی]] با قطع نظر از مقام عرفانی و نسبت معنوی با یازده واسطه به خاندان ولایت و امام چهارم حضرت سجّاد علیه السّلام می‌پیوندد. وی در دوره‌ی سلطنت [[آباقاخان بن هلاکو]] از پادشاهان مغول در تبریز می‌زیسته و در ذی حجّه‌ی سال 677 هجری در سنّ 66 سالگی در گذشته است، مزارش در روستای کججان نزدیک روستای لاله از دهات تبریز که مدفن گروهی از مشایخ کججان است زیر قبّه‌ی محقّری واقع گردیده است، و اکنون هم آثارش باقی است، و بر سنگ مزارش چنین نوشته شده: هذا روضۀ الفقیر إلی الله الکبیر محمّدبن الحاج صدّیق بن محمّد سنۀ سبع و سبعین و ستّمائۀ(677هجری) وی در میان عرفای معاصر خود به دقّت اشارت و لطف معانی و قوّت سخن معروف بوده است<ref>مقدّمه، صص 15-14</ref>.
نویسنده در مقدّمه در خصوص این عارف می‌نویسد: از او و درباره‌ی او یکی از بهترین منابع کتابی است با عنوان تذکره‌ی کججانی که نام اصلی آن تحفة اهل البدایات و هدیة اهل النّهایات که توسّط یکی از مریدان دانشمند خواجه با نام حسن بن حمزه‌ی پلاسی شیرازی نوشته شده است. این حسن شیرازی که اهل علم و دانش بوده و در زمره‌ی عارفان زمان خود محسوب می‌شده، ارادتی زیاد به خواجه داشته و در این تذکره نکات جالبی را در خصوص نحوه‌ی تشرّف خود به حضور خواجه را ذکر کرده است. کربلایی در [[روضات الجنان]] به تفصیل پندیات و بخشی از درسهای خواجه را که مستقیماً به این مرید صادق بیان کرده را نقل نموده است. سلسله نسب خواجه [[محمّد بن صدّیق کججانی]] با قطع نظر از مقام عرفانی و نسبت معنوی با یازده واسطه به خاندان ولایت و امام چهارم حضرت سجّاد علیه‌السّلام می‌پیوندد. وی در دوره‌ی سلطنت [[آباقاخان بن هلاکو]] از پادشاهان مغول در تبریز می‌زیسته و در ذی حجّه‌ی سال 677 هجری در سنّ 66 سالگی در گذشته است، مزارش در روستای کججان نزدیک روستای لاله از دهات تبریز که مدفن گروهی از مشایخ کججان است زیر قبّه‌ی محقّری واقع گردیده است، و اکنون هم آثارش باقی است، و بر سنگ مزارش چنین نوشته شده: هذا روضۀ الفقیر إلی الله الکبیر محمّدبن الحاج صدّیق بن محمّد سنۀ سبع و سبعین و ستّمائۀ(677هجری) وی در میان عرفای معاصر خود به دقّت اشارت و لطف معانی و قوّت سخن معروف بوده است<ref>مقدّمه، صص 15-14</ref>.


شیخ [[محمود شبستری]] عارف نامی ‌هم در خصوص این عارف در کتاب [[سعادتنامه]] منظومه‌ای دارد که در آن عمق معرفت و فهم درایت وی را نشان می‌دهد. از قول وی در [[روضات الجنان]] نقل شده که به مؤلّف کتاب، یعنی به [[حسن پلاسی شیرازی]] نصایحی خاص کرده است. در این نصیحت وی را گفته که اگر خواهی که مهتر و سرور و مرشد و حکیم مؤیّد من عندالله باشی پنج در بر روی خود در بند و پنج در بر روی خود بگشای. بعد به ذکر این ده در می‌کند که بسیار عالی و حکیمانه است<ref>مقدّمه، صص 20-19</ref>.
شیخ [[محمود شبستری]] عارف نامی ‌هم در خصوص این عارف در کتاب [[سعادتنامه]] منظومه‌ای دارد که در آن عمق معرفت و فهم درایت وی را نشان می‌دهد. از قول وی در [[روضات الجنان]] نقل شده که به مؤلّف کتاب، یعنی به [[حسن پلاسی شیرازی]] نصایحی خاص کرده است. در این نصیحت وی را گفته که اگر خواهی که مهتر و سرور و مرشد و حکیم مؤیّد من عندالله باشی پنج در بر روی خود در بند و پنج در بر روی خود بگشای. بعد به ذکر این ده در می‌کند که بسیار عالی و حکیمانه است<ref>مقدّمه، صص 20-19</ref>.