۱۰۵٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'سید حمید رضا حسینی هاشمی' به 'سید حمیدرضا حسینی هاشمی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
[[پرونده:NUR14243J1.jpg|150px|بندانگشتی|[[noorlib:14243|مطالعه و دانلود بخش کاشان]]]] | [[پرونده:NUR14243J1.jpg|150px|بندانگشتی|[[noorlib:14243|مطالعه و دانلود بخش کاشان]]]] | ||
این بخش نخستین قسمت از بخش خاتمه است که با احوال و شعرهای شاعران کاشان آغاز میشود و عبدالعلی ادیب برومند و محمدحسین نصیری کهنمویی بر آن پاورقی زده، ویرایشش نموده و تصحیحش کردهاند. کاشی چونکه خاتمه را با این اصل آغاز کرده، بر آن مقدمهای نوشته است؛ آغاز این مقدمه، سپاس از پروردگار، ستایش پیامبر (ص) و امیر مؤمنان(ع)، مدح شیخ صفیالدین اردبیلی و شاه عباس صفوی و مناجات با خداوند است. سپس، کاشی پس از اشاره به تقسیمات کتاب، حدیث حُبّ الوطن را بهانه کرده و اصلهای دوازدهگانه را با زادگاه خود، «کاشان» آغاز میکند.<ref>ر.ک: ادیب برومند، عبدالعلی، اصل کاشان، ص12-1</ref>کاشی شاعران زادگاهش را در دو فصل آورده است؛ نخستین فصل برای آنانی است که هنگام نوشتن این اثر زنده بودهاند و «در عرصه حیات جلوهگرند» و در دومین، برای آنانی که «رخت هستی از دامگاه فنا به آرامگاه بقا کشیدهاند».<ref>ر.ک: همان، ص13و619</ref>برومند نیز در مقدمهاش به تناسب زمان تألیف کتاب، به تشکیل دولت صفوی، ویژگیهای شعری و سبکهای رایج آن زمانه پرداخته است.<ref>ر.ک: همان، ص44-11</ref> | این بخش نخستین قسمت از بخش خاتمه است که با احوال و شعرهای شاعران کاشان آغاز میشود و عبدالعلی ادیب برومند و محمدحسین نصیری کهنمویی بر آن پاورقی زده، ویرایشش نموده و تصحیحش کردهاند. کاشی چونکه خاتمه را با این اصل آغاز کرده، بر آن مقدمهای نوشته است؛ آغاز این مقدمه، سپاس از پروردگار، ستایش پیامبر(ص) و امیر مؤمنان(ع)، مدح شیخ صفیالدین اردبیلی و شاه عباس صفوی و مناجات با خداوند است. سپس، کاشی پس از اشاره به تقسیمات کتاب، حدیث حُبّ الوطن را بهانه کرده و اصلهای دوازدهگانه را با زادگاه خود، «کاشان» آغاز میکند.<ref>ر.ک: ادیب برومند، عبدالعلی، اصل کاشان، ص12-1</ref>کاشی شاعران زادگاهش را در دو فصل آورده است؛ نخستین فصل برای آنانی است که هنگام نوشتن این اثر زنده بودهاند و «در عرصه حیات جلوهگرند» و در دومین، برای آنانی که «رخت هستی از دامگاه فنا به آرامگاه بقا کشیدهاند».<ref>ر.ک: همان، ص13و619</ref>برومند نیز در مقدمهاش به تناسب زمان تألیف کتاب، به تشکیل دولت صفوی، ویژگیهای شعری و سبکهای رایج آن زمانه پرداخته است.<ref>ر.ک: همان، ص44-11</ref> | ||
===اصل دوم: «بخش اصفهان»=== | ===اصل دوم: «بخش اصفهان»=== |