۱۵٬۲۹۸
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '.↵==ساختار==' به '. ==ساختار==') |
جز (جایگزینی متن - '.↵==گزارش محتوا==' به '. ==گزارش محتوا==') |
||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
اخلاف الوزيرين بهصورت نامهاى است مفصل خطاب به یکى از دوستان يا بزرگان بدون هيچ فصل بندى يا اختيار عناوین. | اخلاف الوزيرين بهصورت نامهاى است مفصل خطاب به یکى از دوستان يا بزرگان بدون هيچ فصل بندى يا اختيار عناوین. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
نویسنده در مقدمه مشروح کتاب، سبب تألیف آن را شرح مىدهد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?pageNumber=3&viewType=html ر.ک: مقدمه، ص3]</ref> و تاريخچهاى از كارهاى مشابه نقل مىكند و خود را در بيان مثالب و معايب این دو وزير محق مىشمارد. سپس به شرح مفصل خصوصيات زندگى صاحب بن عباد مىپردازد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?pageNumber=13&viewType=html ر.ک: همان، ص13]</ref>، و آنگاه به سراغ ابوالفضل بن عمید مىرود و بيشتر از خست و لئامت او سخن مىگوید<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?pageNumber=15&viewType=html ر.ک: همان، ص15]</ref>. در خلال بحث از ابن العمید، كرارا به بيان مطالب صاحب گريز مىزند، و از علاقه او به شنيدن تملق و از خودبزرگ بينى او ياد مىكند كه خویش را در علم بيان از قس بن ساعده و در نحو از [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبویه]] و در كلام از نظام و در فقه از ابوحنيفه و در عروض از خليل بن احمد بالاتر مىشمرد و به ولع او به سجع سازى اشاره، و سجعهاى غريبى از او نقل مىكند و فخرفروشى او را در احاطه بر لغت عرب و آشنايى با نوادر و غرائب الفاظ مىنكوهد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?sectionNumber=2&pageNumber=330&viewType=html&query=%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%AD%D9%86%D9%8A%D9%81%D9%87 ر.ک: متن، ص330]</ref>. استادى ابوحيان در هجو، آن هم در لباس و ظاهر جد، به دل مىنشيند و بر عقل و احساس اثر مىكند. او برای هر مطلب شاهدى مىآورد. مع الوصف [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] داشتن این کتاب را شوم مىداند. | نویسنده در مقدمه مشروح کتاب، سبب تألیف آن را شرح مىدهد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?pageNumber=3&viewType=html ر.ک: مقدمه، ص3]</ref> و تاريخچهاى از كارهاى مشابه نقل مىكند و خود را در بيان مثالب و معايب این دو وزير محق مىشمارد. سپس به شرح مفصل خصوصيات زندگى صاحب بن عباد مىپردازد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?pageNumber=13&viewType=html ر.ک: همان، ص13]</ref>، و آنگاه به سراغ ابوالفضل بن عمید مىرود و بيشتر از خست و لئامت او سخن مىگوید<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?pageNumber=15&viewType=html ر.ک: همان، ص15]</ref>. در خلال بحث از ابن العمید، كرارا به بيان مطالب صاحب گريز مىزند، و از علاقه او به شنيدن تملق و از خودبزرگ بينى او ياد مىكند كه خویش را در علم بيان از قس بن ساعده و در نحو از [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبویه]] و در كلام از نظام و در فقه از ابوحنيفه و در عروض از خليل بن احمد بالاتر مىشمرد و به ولع او به سجع سازى اشاره، و سجعهاى غريبى از او نقل مىكند و فخرفروشى او را در احاطه بر لغت عرب و آشنايى با نوادر و غرائب الفاظ مىنكوهد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?sectionNumber=2&pageNumber=330&viewType=html&query=%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%AD%D9%86%D9%8A%D9%81%D9%87 ر.ک: متن، ص330]</ref>. استادى ابوحيان در هجو، آن هم در لباس و ظاهر جد، به دل مىنشيند و بر عقل و احساس اثر مىكند. او برای هر مطلب شاهدى مىآورد. مع الوصف [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] داشتن این کتاب را شوم مىداند. |