۱۱۱٬۴۸۶
ویرایش
اربع رسائل في التصوف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
'''أربع رسائل في التصوف'''، تألیف عبدالکریم بن هوازن قشیری (465-376ق) از علمای صوفیه است. در این کتاب چهار رساله نادر از قشیری با مقدمه و تحقیق قاسم سامرایی منتشر شده است. | '''أربع رسائل في التصوف'''، تألیف [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|عبدالکریم بن هوازن قشیری]] (465-376ق) از علمای صوفیه است. در این کتاب چهار رساله نادر از قشیری با مقدمه و تحقیق [[سامرایی، قاسم|قاسم سامرایی]] منتشر شده است. | ||
با وجود آنکه غزالی فراوان از نوشته‌های قشیری و به‌ویژه در «إحياء علوم الدين» استفاده کرده، اما محققین تصوف اسلامی از مطالعه پیرامون این شخصیت غافل بوده‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، ص4</ref>. | با وجود آنکه غزالی فراوان از نوشته‌های [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری]] و به‌ویژه در «إحياء علوم الدين» استفاده کرده، اما محققین تصوف اسلامی از مطالعه پیرامون این شخصیت غافل بوده‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، ص4</ref>. | ||
در این کتاب چهار رساله نادر خطی از قشیری منتشر شده است: | در این کتاب چهار رساله نادر خطی از [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری]] منتشر شده است: | ||
# «مختصر في التوبة»: این رساله در موضوع توبه، احکام آن و دلائل صحت و نشانه‌های آن است. کسی که اصرار بر گناه را کنار بگذارد و بر التزام به ندامت خویش مواظبت نماید، سپس کارهای قبیح خود را تکرار نکند و احوال اصلاح‌شده‌اش را ضایع نکند، اینها دال بر آن است که توبه وی پذیرفته شده است<ref>ر.ک: همان، ص27</ref>. | # «مختصر في التوبة»: این رساله در موضوع توبه، احکام آن و دلائل صحت و نشانه‌های آن است. کسی که اصرار بر گناه را کنار بگذارد و بر التزام به ندامت خویش مواظبت نماید، سپس کارهای قبیح خود را تکرار نکند و احوال اصلاح‌شده‌اش را ضایع نکند، اینها دال بر آن است که توبه وی پذیرفته شده است<ref>ر.ک: همان، ص27</ref>. | ||
# «عبارات الصوفية و معانيها»: رساله کوچکی است مشتمل بر 98 کلمه یا اصطلاح صوفیه که متصوفه در کتب و رسائل خویش به‌کار برده‌اند، همراه با شروح آنها. البته در متن کتاب 94 اصطلاح ذکر شده است. قشیری در نگارش این رساله فراوان از کتاب | # «عبارات الصوفية و معانيها»: رساله کوچکی است مشتمل بر 98 کلمه یا اصطلاح صوفیه که متصوفه در کتب و رسائل خویش به‌کار برده‌اند، همراه با شروح آنها. البته در متن کتاب 94 اصطلاح ذکر شده است. [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری]] در نگارش این رساله فراوان از کتاب «[[اللمع في التصوف|اللمع]]» [[ابونصر سراج، عبدالله بن علی|سراج طوسی]] استفاده کرده است<ref>ر.ک: همان، ص29؛ متن کتاب، ص59</ref>. | ||
# «منثور الخطاب في مشهور الأبواب»: این رساله را اسماعیل بغدادی در | # «منثور الخطاب في مشهور الأبواب»: این رساله را [[بغدادی، اسماعیل|اسماعیل بغدادی]] در «[[هدية العارفين، أسماء المؤلفين و آثار المصنفين|هدية العارفين]]» در ضمن تألیفات [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری]] آورده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص31</ref>. در این رساله اصطلاحات صوفیه به‌صورت باب‌باب در چند خط معرفی شده است. مباحث با باب توبه و انابه آغاز و به باب فراق و باب وصال ختم شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص70</ref>. | ||
# «القصيدة الصوفية»: این قصیده 39 بیت است که قشیری در آنها عقیده اشاعره را بیان کرده تا اثبات کند که اساس عقاید صوفیه از این تعالیم خارج نیست و ردیه‌ای باشد بر متهم نمودن متصوفه به زندقه و خروج از اصول شریعت<ref>ر.ک: همان، ص35</ref>. | # «القصيدة الصوفية»: این قصیده 39 بیت است که [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری]] در آنها عقیده اشاعره را بیان کرده تا اثبات کند که اساس عقاید صوفیه از این تعالیم خارج نیست و ردیه‌ای باشد بر متهم نمودن متصوفه به زندقه و خروج از اصول شریعت<ref>ر.ک: همان، ص35</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||