اربع رسائل في التصوف
| اربع رسائل في التصوف | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قشیری، عبدالکریم بن هوازن (نویسنده) سامرایی، قاسم (محقق و مقدمه‌نویس) |
| ناشر | المجمع العلمي العراقي |
| مکان نشر | عراق - بغداد |
| سال نشر | 1389ق. = 1969م. |
| چاپ | چاپ یکم |
| موضوع | عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 قشیری، عبدالکریم بن هوازن، ??? - ???ق. – سرگذشت‌نامه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ق5الف4 / 282/6 BP |
أربع رسائل في التصوف، تألیف عبدالکریم بن هوازن قشیری (465-376ق) از علمای صوفیه است. در این کتاب چهار رساله نادر از قشیری با مقدمه و تحقیق قاسم سامرایی منتشر شده است.
با وجود آنکه غزالی فراوان از نوشته‌های قشیری و به‌ویژه در «إحياء علوم الدين» استفاده کرده، اما محققین تصوف اسلامی از مطالعه پیرامون این شخصیت غافل بوده‌اند[۱].
در این کتاب چهار رساله نادر خطی از قشیری منتشر شده است:
- «مختصر في التوبة»: این رساله در موضوع توبه، احکام آن و دلائل صحت و نشانه‌های آن است. کسی که اصرار بر گناه را کنار بگذارد و بر التزام به ندامت خویش مواظبت نماید، سپس کارهای قبیح خود را تکرار نکند و احوال اصلاح‌شده‌اش را ضایع نکند، اینها دال بر آن است که توبه وی پذیرفته شده است[۲].
- «عبارات الصوفية و معانيها»: رساله کوچکی است مشتمل بر 98 کلمه یا اصطلاح صوفیه که متصوفه در کتب و رسائل خویش به‌کار برده‌اند، همراه با شروح آنها. البته در متن کتاب 94 اصطلاح ذکر شده است. قشیری در نگارش این رساله فراوان از کتاب «اللمع» سراج طوسی استفاده کرده است[۳].
- «منثور الخطاب في مشهور الأبواب»: این رساله را اسماعیل بغدادی در «هدية العارفين» در ضمن تألیفات قشیری آورده است[۴]. در این رساله اصطلاحات صوفیه به‌صورت باب‌باب در چند خط معرفی شده است. مباحث با باب توبه و انابه آغاز و به باب فراق و باب وصال ختم شده است[۵].
- «القصيدة الصوفية»: این قصیده 39 بیت است که قشیری در آنها عقیده اشاعره را بیان کرده تا اثبات کند که اساس عقاید صوفیه از این تعالیم خارج نیست و ردیه‌ای باشد بر متهم نمودن متصوفه به زندقه و خروج از اصول شریعت[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.