۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
او در پنسور (باروس) واقع در کرانه غربی سوماترا اندونزی به دنیا آمد. تاریخ تولد او دقیقا ثبت نشده است، اما میدانیم که او در قرن شانزدهم میلادی میزیسته و احتمالا در سال 1607م وفات یافته است. لقب «فنصوری» که بهعنوان نام خانوادگی حمزه استفاده میشود، مربوط به زادگاه اوست. حمزه برای خود دو زادگاه قائل بود، یکی زادگاه جسمانی او در فنصور و دیگری موطن روحانی او در «شهر نو» در سیام (تایلند امروزی). | او در پنسور (باروس) واقع در کرانه غربی سوماترا اندونزی به دنیا آمد. تاریخ تولد او دقیقا ثبت نشده است، اما میدانیم که او در قرن شانزدهم میلادی میزیسته و احتمالا در سال 1607م وفات یافته است. لقب «فنصوری» که بهعنوان نام خانوادگی حمزه استفاده میشود، مربوط به زادگاه اوست. حمزه برای خود دو زادگاه قائل بود، یکی زادگاه جسمانی او در فنصور و دیگری موطن روحانی او در «شهر نو» در سیام (تایلند امروزی).<ref>ر.ک: ذکرگو، امیرحسین، ص9-10</ref> | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
او در عرفان نظری سخت تحت تأثیر محییالدین ابنعربی و پیرو او، عبدالکریم جیلی، بود. | او در عرفان نظری سخت تحت تأثیر محییالدین ابنعربی و پیرو او، عبدالکریم جیلی، بود. | ||
آثار فنصوری نشان میدهد که از اصطلاحات و مفاهیم عرفانی عارفان بزرگی چون غزالی ، ابنعربی، مولوی و جامی نیز بهره برده است. به نظر میرسد فنصوری با متون فارسی و عربی آشنایی داشته است. | آثار فنصوری نشان میدهد که از اصطلاحات و مفاهیم عرفانی عارفان بزرگی چون غزالی ، ابنعربی، مولوی و جامی نیز بهره برده است. به نظر میرسد فنصوری با متون فارسی و عربی آشنایی داشته است.<ref>ر.ک: اسفندیار، محمودرضا، ج14، ص180</ref> | ||
شمسالدین سَمطْرانی (متوفی ۱۰۳۹) شاگرد برجسته فنصوری بود. او و سمطرانی دو شخصیت بارز اسلام عرفانی در منطقه مالی به شمار میروند که اندیشه وحدت وجود را در مجمعالجزایر مالی گسترش دادند. تفسیر عارفانه آنها از اسلام نه تنها در آچه، بلکه در بخش وسیعی از دنیای مالایایی با اقبال گستردهای مواجه شد و همین امر اعتراض صوفیان متشرعی چون رانیری و سینکیلی را برانگیخت.<ref>همان</ref> | |||
== وفات == | == وفات == | ||
حمزه آنگاه به آچه بازگشت و ظاهراً تا پایان عمر خود در آنجا ماند. امروزه در جنوبیترین بخش آچه، در منطقۀ سینگکِل | حمزه آنگاه به آچه بازگشت و ظاهراً تا پایان عمر خود در آنجا ماند. امروزه در جنوبیترین بخش آچه، در منطقۀ سینگکِل مزاری منسوب به حمزۀ فنصوری وجود دارد که همچون مزار دیگر افراد مقدس در جهان اسلام، در ایام ماه رمضان، عیدفطر، عید اضحى (قربان) و عید مولود، زیارتکنندگان متعددی دارد و برخی از محققان نیز خود از آن دیدن کردهاند. برخی نیز مزاری در گورستان باب معلّای مکه را از آن فنصوری دانستهاند. | ||
== آثار == | == آثار == | ||
خط ۷۱: | خط ۷۲: | ||
# اسرار العارفین، به نثر | # اسرار العارفین، به نثر | ||
# المنتهی | # المنتهی | ||
# جز اینها، فنصوری مجموعههای اشعاری همچون شَعِر پِراهو، ''ایکات ـ ایکاتان علم النساء''، ''شَعِر دَگَنگ'' و'' شَعِر بورونگ اونگاس'' نیز دارد، که البته برخی از محققان در انتساب پارهای از آنها به فنصوری تردید کردهاند. | # جز اینها، فنصوری مجموعههای اشعاری همچون شَعِر پِراهو، ''ایکات ـ ایکاتان علم النساء''، ''شَعِر دَگَنگ'' و'' شَعِر بورونگ اونگاس'' نیز دارد، که البته برخی از محققان در انتساب پارهای از آنها به فنصوری تردید کردهاند.<ref>ر.ک: لاجوردی، فاطمه، ج21، ص بيستوهشت</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
خط ۷۸: | خط ۷۹: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
#ذکرگو، امیرحسین، مقدمه کتاب سه رساله اسرارالعارفین، شراب العاشقین، منتهی، حمزه فنصوری، تحقیق امیرحسین ذکرگو و لیلا حاجی مهدی تاجر، ناشر: میراث مکتوب، چاپ اول، 1397 | |||
#اسفندیار، محمودرضا،، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، چاپ دوم، 1378. | |||
# | |||
==وابستهها== | ==وابستهها== |
ویرایش