پرش به محتوا

التفسير العرفاني للقرآن الكريم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ني ' به 'نی'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ني ' به 'نی')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات کتاب
{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR21343J1.jpg
| تصویر =NUR21343J1.jpg
| عنوان = التفسير العرفاني للقرآن الكريم
| عنوان = التفسير العرفانیللقرآن الكريم
| عنوان‌های دیگر =
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان  
|پدیدآورندگان  
خط ۱۱: خط ۱۱:
| زبان = عربی
| زبان = عربی
| کد کنگره =‏ ‎‏/‎‏ذ‎‏9‎‏ت‎‏7 / 100 BP  
| کد کنگره =‏ ‎‏/‎‏ذ‎‏9‎‏ت‎‏7 / 100 BP  
| موضوع =  تفاسير عرفاني - قرن 3ق.
| موضوع =  تفاسير عرفانی- قرن 3ق.
|ناشر  
|ناشر  
| ناشر = مکتبة مدبولی
| ناشر = مکتبة مدبولی
خط ۲۸: خط ۲۸:
}}
}}
   
   
'''التفسير العرفاني للقرآن الكريم،''' مجموعه‌ای از کلمات عرفانی [[ذوالنون مصری، ثوبان بن ابراهیم|ذوالنون مصری]] در تفسیر قرآن است که در آثار صوفیانه سده‌های میانه موجود است و [[هندی، محمود|محمود هندی]] این کلمات را بر اساس سوره‌های قرآن، مرتب کرده است.
'''التفسير العرفانیللقرآن الكريم،''' مجموعه‌ای از کلمات عرفانی [[ذوالنون مصری، ثوبان بن ابراهیم|ذوالنون مصری]] در تفسیر قرآن است که در آثار صوفیانه سده‌های میانه موجود است و [[هندی، محمود|محمود هندی]] این کلمات را بر اساس سوره‌های قرآن، مرتب کرده است.


مهم‌ترین ویژگی کتاب تفسیر صوفی و عرفانی [[ذوالنون مصری، ثوبان بن ابراهیم|ذوالنون مصری]]، آمیختگی تجربیات شخصی وی با داشته‌های معرفتی و ذوقی او می‌باشد. وی هرگاه که به تفسیر و تأویل آیات می‌پردازد، به ظاهر زبان و معانی عام آن بسنده نکرده، بلکه بدون فراط و تفریط، از آن فراتر رفته و به الهامات اشاره نموده و در این کار، از وسعت اطلاعات، دانش گسترده و ذوق و خلاقیت خود و ساحت خود در مناطق مختلف تمدن‌های باستان و شناخت زبان، فرهنگ و تاریخ آنها، بهره برده است و چون مصر در آن روزگار، مهد تمدن‌ها و اصل اکثر ادیان بود، مردمانش ایمان و عقاید مذهبی داشته و به زیاده‌گویی و تفاسیر سخت‌گیرانه تمایلی نداشتند؛ ازاین‌رو، ویژگی کلی نوشته‌های ذوالنون، خصلت روشنگرانه‌ای بود که در نوشته‌های تفسیری عرفانی صوفیانه وی، به‌وضوح دیده می‌شود<ref>مقدمه، ص28- 29</ref>.
مهم‌ترین ویژگی کتاب تفسیر صوفی و عرفانی [[ذوالنون مصری، ثوبان بن ابراهیم|ذوالنون مصری]]، آمیختگی تجربیات شخصی وی با داشته‌های معرفتی و ذوقی او می‌باشد. وی هرگاه که به تفسیر و تأویل آیات می‌پردازد، به ظاهر زبان و معانی عام آن بسنده نکرده، بلکه بدون فراط و تفریط، از آن فراتر رفته و به الهامات اشاره نموده و در این کار، از وسعت اطلاعات، دانش گسترده و ذوق و خلاقیت خود و ساحت خود در مناطق مختلف تمدن‌های باستان و شناخت زبان، فرهنگ و تاریخ آنها، بهره برده است و چون مصر در آن روزگار، مهد تمدن‌ها و اصل اکثر ادیان بود، مردمانش ایمان و عقاید مذهبی داشته و به زیاده‌گویی و تفاسیر سخت‌گیرانه تمایلی نداشتند؛ ازاین‌رو، ویژگی کلی نوشته‌های ذوالنون، خصلت روشنگرانه‌ای بود که در نوشته‌های تفسیری عرفانی صوفیانه وی، به‌وضوح دیده می‌شود<ref>مقدمه، ص28- 29</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش