۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
سير الأولياء في محبة الحق جل و علاء: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''سير الأولياء في محبة الحق جل و علاء: در احوال و ملفوظات مشايخ چشت''' تألیف سید محمد بن مبارک علوی کرمانی معروف به میرخورد | '''سير الأولياء في محبة الحق جل و علاء: در احوال و ملفوظات مشايخ چشت''' تألیف [[علوی کرمانی، سید محمد بن مبارک|سید محمد بن مبارک علوی کرمانی]] معروف به میرخورد | ||
بخش اعظم کتاب سیر الاولیاء در بیان احوال و آثار بزرگان طریقت چشته، بهخصوص نظامالدین اولیاء است و با توجه به آنکه مؤلف خود از مشایخ این فرقه است و با توجه به همعصر بودن او با غالب این بزرگان، کتاب درباره مشایخ چشتیه در شبه قاره، و به ویژه درباره نظامالدین اولیاء اطلاعات تاریخی ارزشمندی دارد. | بخش اعظم کتاب سیر الاولیاء در بیان احوال و آثار بزرگان طریقت چشته، بهخصوص نظامالدین اولیاء است و با توجه به آنکه مؤلف خود از مشایخ این فرقه است و با توجه به همعصر بودن او با غالب این بزرگان، کتاب درباره مشایخ چشتیه در شبه قاره، و به ویژه درباره نظامالدین اولیاء اطلاعات تاریخی ارزشمندی دارد. | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
مؤلف در سرآغاز شرح احوال عارفان طریقت چشت، نثر را ادبیترمیکند و به نثر مسجع نزدیک میشود.<ref>ر.ک: شیخ، محمود، ص62</ref> | مؤلف در سرآغاز شرح احوال عارفان طریقت چشت، نثر را ادبیترمیکند و به نثر مسجع نزدیک میشود.<ref>ر.ک: شیخ، محمود، ص62</ref> | ||
میرخورد طبع شعر نیز داشته است و در جایجای این اثر به اشعار عربی و فارسی خویش استشهاد کرده است. این اشعار عموما ضعیف و به دور از جنبههای زیباییشناسانهاند. قالبهای شعری او عبارتند از قطعه، مثنوی، رباعی، و غزل، برخی از ابیات او که اغلب با عبارت «این ضعیف گوید» همراه است. | [[علوی کرمانی، سید محمد بن مبارک|میرخورد]] طبع شعر نیز داشته است و در جایجای این اثر به اشعار عربی و فارسی خویش استشهاد کرده است. این اشعار عموما ضعیف و به دور از جنبههای زیباییشناسانهاند. قالبهای شعری او عبارتند از قطعه، مثنوی، رباعی، و غزل، برخی از ابیات او که اغلب با عبارت «این ضعیف گوید» همراه است. | ||
او همچنین در مطاوی اثر خود به ابیاتی از سایر شاعران نیز استشهاد میکند؛ این ابیات عموما از سعدی، سنایی، عطار، نظامی، امیر خسرو | او همچنین در مطاوی اثر خود به ابیاتی از سایر شاعران نیز استشهاد میکند؛ این ابیات عموما از [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]]، [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]]، [[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود|امیر خسرو دهلوی]]، امیر حسن شاعر، و شیخ عثمان حربآبادی و ....است. همچنین ابیاتی از زبان بزرگان چشتیه نقل میکند که تحقیق در آنها ضروری است. | ||
این ابیات از کسانی چون شیخ فریدالدین، نظامالدین اولیاء و مولانا بدرالدین اسحاق است. همچنین در پارهای از ابیات نام شاعر ذکر نشده و شعر پس از عباراتی چون «بزرگی گوید» آمده است. او از متون نثر به رساله | این ابیات از کسانی چون شیخ فریدالدین، نظامالدین اولیاء و مولانا بدرالدین اسحاق است. همچنین در پارهای از ابیات نام شاعر ذکر نشده و شعر پس از عباراتی چون «بزرگی گوید» آمده است. او از متون نثر به [[الرسالة القشيرية|رساله قشیریه]] و [[كشف المحجوب (تصنیف)|کشف المحجوب]] توجه داشته است. | ||
منبع اصلی میرخورد در روایاتش شنیدههای او بوده است. معمولا در بیان شنیدههایش نام راوی را که معمولا نظامالدین اولیاء یا شیخ فریدالدین است ذکر میکند. در موارد متعددی تیز با عبارت «منقول است» ضعف روایات و عدم قطعیت خود در صحت آنها را بیان میکند.<ref>ر.ک: همان</ref> | منبع اصلی میرخورد در روایاتش شنیدههای او بوده است. معمولا در بیان شنیدههایش نام راوی را که معمولا نظامالدین اولیاء یا شیخ فریدالدین است ذکر میکند. در موارد متعددی تیز با عبارت «منقول است» ضعف روایات و عدم قطعیت خود در صحت آنها را بیان میکند.<ref>ر.ک: همان</ref> | ||