پرش به محتوا

شرح التعرف لمذهب التصوف (تحقیق نجیب مایل هروی): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR35806J1.jpg | عنوان = ‏شرح التعرف لمذهب التصوف | عنوان...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۱: خط ۳۱:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''
 
شرح التعرف لمذهب التصوف'''شرح فارسی بر التعرف لمذهب اهل التصوف ابوبکر محمد بخاری کلابادی (متوفی 380یا 384 یا 385ق)، محدث قرن چهارم است. نخستین متن صوفیانه شناخته شده به زبان فارسی است.
'''شرح التعرف لمذهب التصوف''' شرح فارسی بر التعرف لمذهب اهل التصوف ابوبکر محمد بخاری کلابادی (متوفی 380یا 384 یا 385ق)، محدث قرن چهارم است. نخستین متن صوفیانه شناخته شده به زبان فارسی است.
 
کتاب التعرف از مهم‌ترین آثار حوزه تصوف است؛ چنان که در اهمیت آن گفته‌اند:«لولا التعرف لما عرف التصوف». شرح التعرف لمذهب التصوف تألیف ابو ابراهیم اسماعیل مستملی بخاری(متوفی 434ق) است. از میان نسخ خطی شرح تعرف، دست‌نوشته محفوظ در کتابخانه موزه ملی کراچی پاکستان به شماره N.M.1959-207، مکتوب در 24 شوال 473ق، از اهمیت بسیاری برخوردار است. این دست نوشته، پس از نسخه الأبنیة عن حقایق الأدویة عن حقایق الأدویة مورخ شوال 447ق، دومین نسخه تاریخ‌دار فارسی است که 52 برگ (برابر با صفحات 883-973، و بعد از افتادگی قابل توجه، 1358 و 1359 چاپ روشن) دارد.
کتاب التعرف از مهم‌ترین آثار حوزه تصوف است؛ چنان که در اهمیت آن گفته‌اند:«لولا التعرف لما عرف التصوف». شرح التعرف لمذهب التصوف تألیف ابو ابراهیم اسماعیل مستملی بخاری(متوفی 434ق) است. از میان نسخ خطی شرح تعرف، دست‌نوشته محفوظ در کتابخانه موزه ملی کراچی پاکستان به شماره N.M.1959-207، مکتوب در 24 شوال 473ق، از اهمیت بسیاری برخوردار است. این دست نوشته، پس از نسخه الأبنیة عن حقایق الأدویة عن حقایق الأدویة مورخ شوال 447ق، دومین نسخه تاریخ‌دار فارسی است که 52 برگ (برابر با صفحات 883-973، و بعد از افتادگی قابل توجه، 1358 و 1359 چاپ روشن) دارد.
نخستین‌بار، عبدالحی حبیبی در مقاله «یکی از قدیم‌ترین نسخ زبان پارسی دوره سامانی»(1331) این نسخه را معرفی کرد. سپس جلال متینی در مقاله‌ای با عنوان «رسم‌الخط بخشی از شرح تعرف، ذیلی بر مقاله رسم‌الخط فارسی در قرن پنجم هجری» (1355)ویژگی‌های کتابتی آن را گزارش داد. نسخه‌برگردان این دست‌نوشته نیز همراه با مقدمه و یادداشت‌های نجیب مایل هروی در 1391 در مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب منتشر شد.
نخستین‌بار، عبدالحی حبیبی در مقاله «یکی از قدیم‌ترین نسخ زبان پارسی دوره سامانی»(1331) این نسخه را معرفی کرد. سپس جلال متینی در مقاله‌ای با عنوان «رسم‌الخط بخشی از شرح تعرف، ذیلی بر مقاله رسم‌الخط فارسی در قرن پنجم هجری» (1355)ویژگی‌های کتابتی آن را گزارش داد. نسخه‌برگردان این دست‌نوشته نیز همراه با مقدمه و یادداشت‌های نجیب مایل هروی در 1391 در مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب منتشر شد.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش