قرآن و علوم تجربی: تفاوت میان نسخه‌ها

قرآن‌کریم نوری است که بر اندیشه‌ بشر تابید و راه انسان‌ها را روشن ساخت، این کتاب منبع عظیم معرفتی و سفره‌ای الهی است که می‌تواند نسل‌های بشر را از زلال معرفت خویش سیراب سازد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص13</ref>

این کتاب به مقام دانش و دانشمندان ارج می‌نهد و عالمان و جاهلان را مساوی نمی‌داند، بلکه با اشارات متعدد به مباحث کیهان‌شناسی، زیست‌شناسی، رویان‌شناسی و روح و روان انسان بلکه با اشاره به مسائل فرا روانشناسی، حس کنجکاوی و پرسش‌گری انسان را تحریک می‌کند و زمینه رشد علوم را فراهم می‌سازد.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص22</ref>

البته ارزش هر علم به معلومات و دانسته‌هایی است که افراد می‌آموزند، اگر دانش الهی باشد، آن علم ارزش بیشتری دارد. علوم تجربی که دارای جهت‌گیری الهی باشد و انسان را از راه طبیعت‌شناسی، کیهان‌شناسی، جنین‌شناسی و....به خداشناسی بیشتر رهنمون شود، به نوعی از علوم الهی به شمار می‌آید<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>

ظاهر آیات قرآن، بر تمام علوم بشری (با تمام فرمول‌ها و جزئیات آن) دلالت ندارد، بلکه در قرآن، اشاراتی به بعضی از علوم و مطالب علمی شده است که استطردادی و عرضی است ولی همه علوم بالفعل در قرآن مذکور نیست و آیاتی که در این زمینه است (مثل آیه 89 سوره نحل و 38 و 59 سوره انعام) دلالت بر این دارد که تمام احتیاجات دینی و هدایتی مردم، در قرآن به طور تفصیل یا مجمل ذکر شده است.<ref>ر.ک: همان، ص33</ref>

تعارض واقعی قرآن و علم به معنای ناسازگاری قرآن با علم، محال است یعنی محال است دو گزاره علمی و دینی هر دو قطعی و ناسازگار با هم باشند. ولی تعارض ظاهری «علم و دین» یا «قرآن و علم» رخدادنی است ولی قابل رفع و زدودنی می‌باشد.<ref>ر.ک: همان، ص45</ref>

مقدمه و متن کتاب