۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'خـ' به 'خ') |
جز (جایگزینی متن - 'گـ' به 'گ') |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
کرکی با انتقادهای تند و گستاخانه از سوی فقیهان نجف و شاگردان درس خود روبهرو گردید. اینان انتقاد میکردند که: چرا به دولت صفویان مشروعیت بخشیده؛ کاری که تنها از عهده امام معصوم برمیآید<ref>ر.ک: باغستانی، محمد، ص386</ref>. در همان زمان گروه دیگری از علمای شیعه، کرکی را به سبب اهتمامش به مصالح والای اسلامی پرهیزکار دانستهاند؛ لذا این اختلاف، «مبنایی» است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص14</ref>. | کرکی با انتقادهای تند و گستاخانه از سوی فقیهان نجف و شاگردان درس خود روبهرو گردید. اینان انتقاد میکردند که: چرا به دولت صفویان مشروعیت بخشیده؛ کاری که تنها از عهده امام معصوم برمیآید<ref>ر.ک: باغستانی، محمد، ص386</ref>. در همان زمان گروه دیگری از علمای شیعه، کرکی را به سبب اهتمامش به مصالح والای اسلامی پرهیزکار دانستهاند؛ لذا این اختلاف، «مبنایی» است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص14</ref>. | ||
بیتوجهی به مبنای این دو رویکرد، باعث ارزیابیهای نادرست فراوانی درباره مناسبات عالمان امامی با صفویان بر اساس منازعه بین این دو فقیه شـده است. تعامل بین [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق کرکی]] با صفویه بر اساس همان الگوهای رایج در اعصار پیشین میان شـیعیان و حکومتهای عصرشان، البته با تفاوتهایی اندکی، هـمچون بیاشکال شمردن اخذ خراج توسط صفویان، بوده است. هرچند در دوره صفویه، این حکومت در تلقی اکثر عالمان امامی، حکومت تمهیدگر ظهور دولت قائم تلقی شده و درجهای از مشروعیت برای آن در نظر گرفته میشده است. در حقیقت، تلقی مذکور به شـکل نظریه اتصال دولت صفوی به دولت قائم از هـمان آغاز ظهور صفویه پدید آمده و در سراسر زمان حیات آن بهصورت اندیشهای جدی از سوی عالمان امامی ترویج میشده و رسالههای مستقلی نیز در خصوص آن به تحریر درآمده بود. | بیتوجهی به مبنای این دو رویکرد، باعث ارزیابیهای نادرست فراوانی درباره مناسبات عالمان امامی با صفویان بر اساس منازعه بین این دو فقیه شـده است. تعامل بین [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق کرکی]] با صفویه بر اساس همان الگوهای رایج در اعصار پیشین میان شـیعیان و حکومتهای عصرشان، البته با تفاوتهایی اندکی، هـمچون بیاشکال شمردن اخذ خراج توسط صفویان، بوده است. هرچند در دوره صفویه، این حکومت در تلقی اکثر عالمان امامی، حکومت تمهیدگر ظهور دولت قائم تلقی شده و درجهای از مشروعیت برای آن در نظر گرفته میشده است. در حقیقت، تلقی مذکور به شـکل نظریه اتصال دولت صفوی به دولت قائم از هـمان آغاز ظهور صفویه پدید آمده و در سراسر زمان حیات آن بهصورت اندیشهای جدی از سوی عالمان امامی ترویج میشده و رسالههای مستقلی نیز در خصوص آن به تحریر درآمده بود. اگرچه تلقی مذکور دیدگاه تمام عالمان امامیه محسوب نمیشده، اما تصویر غالب چنین بوده است<ref>ر.ک: رحمتی، محمدکاظم، ص73-72</ref>. | ||
جلد اول و دوم این موسوعه مشتمل است بر: | جلد اول و دوم این موسوعه مشتمل است بر: |
ویرایش