پرش به محتوا

فرهنگ اصطلاحات درایة الحدیث و رجال: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR22113J1.jpg | عنوان =فرهنگ اصطلاحات درایة الحدیث و رجا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۳: خط ۳۳:
}}
}}


'''فرهنگ اصطلاحات درایة الحدیث و رجال'''، تألیف محسن قاسم‌پور و حسین ستار، حاوی شرح و توضیح اصطلاحات علوم حدیث به زبان فارسی است.  
'''فرهنگ اصطلاحات درایة الحدیث و رجال'''، تألیف [[قاسم‌پور، محسن|محسن قاسم‌پور]] و [[ستار، حسین|حسین ستار]]، حاوی شرح و توضیح اصطلاحات علوم حدیث به زبان فارسی است.  


==ساختار==
==ساختار==
خط ۴۳: خط ۴۳:
در عصر حاضر نیز، دانشمندان اهل سنت در این عرصه کارهایی را عرضه کرده‌اند که در جای خود قابل استفاده است، مانند کتاب «قواعد التحديث من فنون مصطلح الحديث» از علامه قاسمی و کتاب «أصول الحديث، علومه ومصطلحه» از محمد عجاج خطیب. در این زمینه، محمد احمد طحان، صبحی صالح و نورالدین عتر نیز پیش‌قدم شده و کتاب‌های «تيسير مصطلح الحديث»، «علوم الحديث ومصطلحه» و «منهج النقد في علوم الحديث» را نوشته‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، ص32-31</ref>‏.  
در عصر حاضر نیز، دانشمندان اهل سنت در این عرصه کارهایی را عرضه کرده‌اند که در جای خود قابل استفاده است، مانند کتاب «قواعد التحديث من فنون مصطلح الحديث» از علامه قاسمی و کتاب «أصول الحديث، علومه ومصطلحه» از محمد عجاج خطیب. در این زمینه، محمد احمد طحان، صبحی صالح و نورالدین عتر نیز پیش‌قدم شده و کتاب‌های «تيسير مصطلح الحديث»، «علوم الحديث ومصطلحه» و «منهج النقد في علوم الحديث» را نوشته‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، ص32-31</ref>‏.  


آغاز رسمیت یافتن دانش درایة الحدیث نزد دانشمندان امامیه، عصر احمد بن طاووس حلی (متوفی 673ق) و علامه حلی (متوفی 726ق) است. پس از این دو دانشمند بزرگ، محمد بن جمال‌الدین مکی عاملی (متوفی 786ق)، در مقدمه کتاب «ذكری الشيعة» و احمد بن فهد حلی (متوفی 841ق) در مقدمه اثر به‌یادماندنی‌اش، «المهذب البارع» از درایة الحدیث سخن گفته‌اند. نقطه اوج این مبحث میان متفکران شیعی از آن شهید ثانی زین‌الدین بن علی بن احمد (متوفی 965ق) است. کار او با نگارش سه کتاب تأثیرگذار، یعنی «بداية الدراية»، «الرعاية»، و «غنية القاصدين» و به‌کارگیری آن در عمده مباحث فقهی، نقطه عطف این مهم بشمار می‌آید<ref>ر.ک: همان، ص33</ref>‏.  
آغاز رسمیت یافتن دانش درایة الحدیث نزد دانشمندان امامیه، عصر [[ابن طاووس، احمد بن موسی|احمد بن طاووس حلی]] (متوفی 673ق) و [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] (متوفی 726ق) است. پس از این دو دانشمند بزرگ، [[شهید اول، محمد بن مکی|محمد بن جمال‌الدین مکی عاملی]] (متوفی 786ق)، در مقدمه کتاب «[[ذكری الشيعة في أحكام الشريعة|ذكری الشيعة]]» و [[ابن فهد حلی، احمد بن محمد|احمد بن فهد حلی]] (متوفی 841ق) در مقدمه اثر به‌یادماندنی‌اش، «[[المهذب البارع في شرح المختصر النافع|المهذب البارع]]» از درایة الحدیث سخن گفته‌اند. نقطه اوج این مبحث میان متفکران شیعی از آن [[شهید ثانی، زین‌الدین بن علی|شهید ثانی زین‌الدین بن علی بن احمد]] (متوفی 965ق) است. کار او با نگارش سه کتاب تأثیرگذار، یعنی «بداية الدراية»، «الرعاية»، و «غنية القاصدين» و به‌کارگیری آن در عمده مباحث فقهی، نقطه عطف این مهم بشمار می‌آید<ref>ر.ک: همان، ص33</ref>‏.  


از دیگر دانش‌های مربوط به حدیث، علم رجال یا رجال الحدیث است. امروزه یک حدیث‌پژوه از مراجعه به منابع رجالی‌ای مانند رجال کشی، رجال نجاشی، الفهرست و رجال شیخ طوسی بی‌نیاز نیست و از رهگذر آن‌ها باید میزان اعتبار سند حدیث را بررسی کند<ref>ر.ک: همان</ref>‏.  
از دیگر دانش‌های مربوط به حدیث، علم رجال یا رجال الحدیث است. امروزه یک حدیث‌پژوه از مراجعه به منابع رجالی‌ای مانند رجال کشی، رجال نجاشی، الفهرست و رجال شیخ طوسی بی‌نیاز نیست و از رهگذر آن‌ها باید میزان اعتبار سند حدیث را بررسی کند<ref>ر.ک: همان</ref>‏.  
خط ۵۵: خط ۵۵:


==پانویس==
==پانویس==
<references/>
<references />
==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش