الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۳

۴۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class="boxTitle"><big>'''[[آتش در خانه وحی]]'''</big></div>
+<div class="boxTitle"><big>'''[[قاضی تبریزی، سید علی|آیت‌الله سید علی قاضی طباطبایی]]'''</big></div>
-[[پرونده:NUR22580J1.jpg|بندانگشتی|آتش در خانه وحی|175px]]
+[[پرونده:NUR22279J1.jpg|بندانگشتی|قاضی تبریزی، سید علی|175px]]
-'''آتش در خانه وحی''' از سری کتاب‌های «مسائل سؤال برانگیز در تاریخ اسلام»، اثر [[داودی، سعيد|سعید داودی]] است که در آن به بررسی یکی از وقایع صدر اسلام که همان آتش زدن خانه حضرت زهرا(س) است، پرداخته شده است.
+'''سيد على قاضى طباطبايى تبريزى''' (۱۲۴۵-۱۳۲۴ش)، فقیه، حکیم، عارف، استاد بزرگ اخلاق، از شاگردان وی [[طباطبایی، سید محمدحسین|سید محمد حسین طباطبائی]]، [[خویی، سید ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خوئی]]، [[بهجت، محمدتقی|محمد تقی بهجت فومنی]]، سید عبدالکریم کشمیری، [[آملی، محمدتقی|محمدتقی آملی]]
-در گفتار نخست، به بررسی شخصیت حضرت زهرا(س) در لسان پیامبر(ص) پرداخته شده و به این نکته اشاره گردیده است که آن حضرت، از مقام والایى برخوردار بوده و سخنان پیامبر(ص) در حق ایشان، حاکى از عصمت و پیراستگى او از گناه است، آنجا که درباره او مى‌فرماید: «فٰاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنّی فَمَنْ أَغْضَبَهٰا أَغْضَبَنی؛ فاطمه پاره تن من است، هر کس او را به خشم آورد مرا خشمگین کرده است» و ناگفته پیداست که خشم پیامبر(ص)، مایه اذیت و ناراحتى اوست و سزاى چنان شخصى در قرآن کریم چنین بیان شده است: «وَالَّذِینَ یؤْذُونَ رَسُولَ اللّٰهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ» (توبه: 61)؛ آنان که رسول خدا را آزار دهند، برای آنان عذاب دردناکى است». به اعتقاد نویسنده، چه دلیلى استوارتر بر فضیلت و عصمت او که در حدیث دیگرى رضاى وى در گفتار پیامبر(ص) مایه رضاى خدا و خشم او مایه خشم خدا معرفى گردیده است و مى‌فرماید: «یٰا فٰاطِمَةُ إِنَّ اللّٰهَ یغْضِبُ لِغَضَبِک وَ یرْضىٰ لِرِضٰاک؛ دخترم فاطمه! خدا با خشم تو خشمگین و با خشنودى تو خشنود مى‌شود».
+در شب شنبه سيزدهم ذى‌حجه سال 1285ق(۷ فروردین ۱۲۴۸ش) - و بنا به قولى در سال 1282ق(۹ اردیبهشت ۱۲۴۵ش)- در تبريز چشم به جهان گشود.
-<div class="mw-ui-button">[[آتش در خانه وحی|'''ادامه''']]</div>
+خاندان قاضى از خاندان ريشه‌دار علم معرفت در تبريز بوده و سابقه علمى اين خاندان از پانصد سال متجاوز است.
+آقا سيد على، تحصيلاتش را از محضر پدر شروع و در سال 1313ق، براى تكميل درس راهى نجف اشرف گرديد. در نجف از محضر فقهاى وقت خوشه دانش برچيد، كه از سرآمد آنها از [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شيخ‌الشريعه اصفهانى]] بايد ياد كرد. اما تأثيرگذارترين استاد وى، عارف عاشق آقا سيد احمد كربلايى طهرانى (م 1333ق) بوده است.
+آقا سيد على قاضى، در نجف اشرف، در شب چهارشنبه ششم ربيع‌الاول سال 1366ق، از دنيا رفتند و [[موسوی گلپایگانی، سید جمال‌الدین احمد|سید جمال‌الدین گلپایگانی]] بر او نماز خواند و در وادی السلام، نزدیک مقام امام زمان(عج) در کنار پدرش در جوار مقام مهدى(ع)، در آرامگاه ابدى قرار گرفت.
+<div class="mw-ui-button">[[قاضی تبریزی، سید علی|'''ادامه''']]</div>