۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رده:25 دی الی 24 بهمن(97)' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'مىز' به 'میز') |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
تشیع ایران در قرن پنجم، در فصل پنجم مورد بحث قرار گرفته است. نویسنده، معتقد است هر مقدار که تشیع با روى کار آمدن آلبویه در مرکز ایران و نیز عراق توسعه یافت، پیروزى غزنویها در شرق، بر تسنن کهن این دیار افزود. ظهور سلطان محمود غزنوى، همراه با سختگیرى القادر بالله (خلافت تا 422ق) و احیاى اصول حنبلیگرى توسط وى در بغداد، سدى استوار در برابر رشد تشیع بود. انشعاب غزنویها از این دولت در شرایطى بود که گرایشهای اسماعیلى در میان دولتمردان سامانى پدید آمد و سبب شد تا غزنویها درست برعکس آن موضعگیرى کنند. آنها با تشیع، در هر شکل و صورتى به مبارزه برخاستند.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/22755/1/385 ر.ک: همان، ص385]</ref> | تشیع ایران در قرن پنجم، در فصل پنجم مورد بحث قرار گرفته است. نویسنده، معتقد است هر مقدار که تشیع با روى کار آمدن آلبویه در مرکز ایران و نیز عراق توسعه یافت، پیروزى غزنویها در شرق، بر تسنن کهن این دیار افزود. ظهور سلطان محمود غزنوى، همراه با سختگیرى القادر بالله (خلافت تا 422ق) و احیاى اصول حنبلیگرى توسط وى در بغداد، سدى استوار در برابر رشد تشیع بود. انشعاب غزنویها از این دولت در شرایطى بود که گرایشهای اسماعیلى در میان دولتمردان سامانى پدید آمد و سبب شد تا غزنویها درست برعکس آن موضعگیرى کنند. آنها با تشیع، در هر شکل و صورتى به مبارزه برخاستند.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/22755/1/385 ر.ک: همان، ص385]</ref> | ||
در فصل ششم، تشیع ایران در قرن ششم مورد برسی قرار گرفته است. در این فصل به این نکته اشاره شده است که شاهان و امیران سلجوقى همانند غزنویان و سامانیان که از افغانستان و شرق دور برخاسته بودند، نوعا جانبدار تسنن حنفى و خلافت عباسى بوده و با تشیع درگیر بودند. گرچه این درگیرى بهصورت رسمى با اسماعیلیه و باطنیه بود که مدعى حکومت و امامت بودند، اما شیعه امامى نیز که در شهرها | در فصل ششم، تشیع ایران در قرن ششم مورد برسی قرار گرفته است. در این فصل به این نکته اشاره شده است که شاهان و امیران سلجوقى همانند غزنویان و سامانیان که از افغانستان و شرق دور برخاسته بودند، نوعا جانبدار تسنن حنفى و خلافت عباسى بوده و با تشیع درگیر بودند. گرچه این درگیرى بهصورت رسمى با اسماعیلیه و باطنیه بود که مدعى حکومت و امامت بودند، اما شیعه امامى نیز که در شهرها میزیست، مورد تهاجم و فشار قرار داشت. درعینحال تشیع که در منطقه جبال ریشه عمیقى داشت، بهزودى خود را با شرایط جدید وفق داد و حتى در دوره سلجوقى توانست رشد قابل ملاحظهاى داشته باشد. در این دوره یکى از ارکان رشد تشیع، نفوذ شیعیان امامىمذهب، در ساختار ادارى دولت سلجوقى بود، نفوذى که با سپر تقیه و با استفاده از دیگر مجوزهاى شرعى صورت میگرفت و نتایج مهمى را براى شیعیان و دفاع از آنها در برابر سرداران ترک در بر داشت.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/22755/1/471 همان، ص471]</ref> | ||
در سایر فصول کتاب نیز به همین ترتیب، به تاریخ تشیع در ایران تا قرن دهم هجری پرداخته شده است. | در سایر فصول کتاب نیز به همین ترتیب، به تاریخ تشیع در ایران تا قرن دهم هجری پرداخته شده است. |
ویرایش