۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تقی‌الدین کاشی، محمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR06373.jpg|بندانگشتی|تقی‌الدین كاشی، محمد بن علی]] | [[پرونده:NUR06373.jpg|بندانگشتی|تقی‌الدین كاشی، محمد بن علی]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |تقی‌الدین كاشی، محمد بن علی | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | ت‍ق‍ی کاشی | ||
ح‍س‍ی‍ن‍ی کاشانی، محمد بن علی | ح‍س‍ی‍ن‍ی کاشانی، محمد بن علی | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" | | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1016 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[خلاصة الأشعار و زبدة الأفکار (بخش کاشان)]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE06373AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''مير تقى‌الدين محمد فرزند شرف‌الدين على حسینى | '''مير تقى‌الدين محمد کاشانی''' فرزند شرف‌الدين على حسینى كاشانى، معروف به «مير تذكره» و متخلص به «ذکری»، شاعر، ادیب دوره صفوی و مؤلف یکی از تذکره‌های مهم شاعران پارسی‌گوی است. او از شاگردان محبوب [[محتشم کاشانی]] بود، | ||
== ولادت == | |||
در كاشان زاده شد و «ذكرى» تخلص مى‌كرد. بالندگى و تحصيلاتش در همان كاشان بوده و نزد «حسان العجم»، محتشم كاشانى، رموز شاعرى و معلومات ادبى را فراگرفته و بر حسب درخواست استادش ديوان او را گردآورى و مرتب كرده است. | |||
سفرهاى او در سال 987 به اصفهان و در 990 به عتبات و در 1010 به همدان بوده است كه در هر سفر به ملاقات شاعران هم موفق مى‌گشته و بيشتر شهرت او مديون كتاب «خلاصة الأشعار و زبدة الأفكار» است كه مجموعه‌اى بزرگ و مشتمل بر اشعار فراوان است، اما مقدار شعر خود او كم مى‌باشد. وى در سفر اصفهان با امير جلال‌الدين حسین و در سفر همدان با علامه عبدالباقى شكوهى ملاقات كرده و با ناطقى استرآبادى در سفر عتبات همراه بوده است. برخى از پژوهندگان از كوچيدن او به هند و تقديم كتابش به ابراهیم عادل‌شاه بيجارى سخن گفته‌اند كه درست نيست. وى در بين سال‌هاى 1024 و 1022 وفات نمود و از مندرجات كتاب مزبور برمى‌آيد كه تا سال 1016 در قيد حيات بوده است. | سفرهاى او در سال 987 به اصفهان و در 990 به عتبات و در 1010 به همدان بوده است كه در هر سفر به ملاقات شاعران هم موفق مى‌گشته و بيشتر شهرت او مديون كتاب «خلاصة الأشعار و زبدة الأفكار» است كه مجموعه‌اى بزرگ و مشتمل بر اشعار فراوان است، اما مقدار شعر خود او كم مى‌باشد. وى در سفر اصفهان با امير جلال‌الدين حسین و در سفر همدان با علامه عبدالباقى شكوهى ملاقات كرده و با ناطقى استرآبادى در سفر عتبات همراه بوده است. برخى از پژوهندگان از كوچيدن او به هند و تقديم كتابش به ابراهیم عادل‌شاه بيجارى سخن گفته‌اند كه درست نيست. وى در بين سال‌هاى 1024 و 1022 وفات نمود و از مندرجات كتاب مزبور برمى‌آيد كه تا سال 1016 در قيد حيات بوده است. | ||