۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تقی‌الدین کاشی، محمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |محتشم كاشانى | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
</div> | </div> | ||
'''مير تقى‌الدين محمد کاشانی''' فرزند شرف‌الدين على حسینى كاشانى، معروف به «مير تذكره» و متخلص به «ذکری»، شاعر، ادیب دوره صفوی و مؤلف یکی از تذکره‌های مهم شاعران پارسی‌گوی است. او از شاگردان محبوب [[محتشم کاشانی]] بود، | '''مير تقى‌الدين محمد کاشانی''' (ح ۹۴۶ـ ح۱۰۱۶ق) فرزند شرف‌الدين على حسینى كاشانى، معروف به «مير تذكره» و متخلص به «ذکری»، شاعر، ادیب دوره صفوی و مؤلف یکی از تذکره‌های مهم شاعران پارسی‌گوی است. او از شاگردان محبوب [[محتشم کاشانی]] بود، | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
در كاشان زاده شد و «ذكرى» تخلص مى‌كرد. بالندگى و تحصيلاتش در همان كاشان بوده و نزد «حسان العجم»، محتشم كاشانى، رموز شاعرى و معلومات ادبى را فراگرفته و بر حسب درخواست استادش ديوان او را گردآورى و مرتب كرده است. | در كاشان زاده شد و «ذكرى» تخلص مى‌كرد. | ||
== تحصیلات == | |||
بالندگى و تحصيلاتش در همان كاشان بوده و نزد «حسان العجم»، محتشم كاشانى، رموز شاعرى و معلومات ادبى را فراگرفته و بر حسب درخواست استادش ديوان او را گردآورى و مرتب كرده است. | |||
سفرهاى او در سال 987 به اصفهان و در 990 به عتبات و در 1010 به همدان بوده است كه در هر سفر به ملاقات شاعران هم موفق مى‌گشته و بيشتر شهرت او مديون كتاب «خلاصة الأشعار و زبدة الأفكار» است كه مجموعه‌اى بزرگ و مشتمل بر اشعار فراوان است، اما مقدار شعر خود او كم مى‌باشد. وى در سفر اصفهان با امير جلال‌الدين حسین و در سفر همدان با علامه عبدالباقى شكوهى ملاقات كرده و با ناطقى استرآبادى در سفر عتبات همراه بوده است. برخى از پژوهندگان از كوچيدن او به هند و تقديم كتابش به ابراهیم عادل‌شاه بيجارى سخن گفته‌اند كه درست نيست. وى در بين سال‌هاى 1024 و 1022 وفات نمود و از مندرجات كتاب مزبور برمى‌آيد كه تا سال 1016 در قيد حيات بوده است. | سفرهاى او در سال 987 به اصفهان و در 990 به عتبات و در 1010 به همدان بوده است كه در هر سفر به ملاقات شاعران هم موفق مى‌گشته و بيشتر شهرت او مديون كتاب «خلاصة الأشعار و زبدة الأفكار» است كه مجموعه‌اى بزرگ و مشتمل بر اشعار فراوان است، اما مقدار شعر خود او كم مى‌باشد. وى در سفر اصفهان با امير جلال‌الدين حسین و در سفر همدان با علامه عبدالباقى شكوهى ملاقات كرده و با ناطقى استرآبادى در سفر عتبات همراه بوده است. برخى از پژوهندگان از كوچيدن او به هند و تقديم كتابش به ابراهیم عادل‌شاه بيجارى سخن گفته‌اند كه درست نيست. وى در بين سال‌هاى 1024 و 1022 وفات نمود و از مندرجات كتاب مزبور برمى‌آيد كه تا سال 1016 در قيد حيات بوده است. | ||