۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تاريخ أسماء الثقات ممن نقل عنهم العلم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
محقق کتاب در مقدمه‌اش چهارده تن از شیوخ [[ابن شاهین، عمر بن احمد|ابن شاهین]] را معرفی کرده است؛ البته پس از آن تذکر داده که این چهارده تن تنها شیوخ [[ابن شاهین، عمر بن احمد|ابن شاهین]] نیستند، بلکه با توجه به عادت محدثین و جویندگان علم، و نیز سفرهایی که در طلب علم داشتند و با نگاهی به مصنفات [[ابن شاهین، عمر بن احمد|ابن شاهین]]، تعداد فقها و مفسرین و محدثینی که او از آنها حدیث شنیده و روایت کرده به‌دست می‌آید<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص12</ref>. | محقق کتاب در مقدمه‌اش چهارده تن از شیوخ [[ابن شاهین، عمر بن احمد|ابن شاهین]] را معرفی کرده است؛ البته پس از آن تذکر داده که این چهارده تن تنها شیوخ [[ابن شاهین، عمر بن احمد|ابن شاهین]] نیستند، بلکه با توجه به عادت محدثین و جویندگان علم، و نیز سفرهایی که در طلب علم داشتند و با نگاهی به مصنفات [[ابن شاهین، عمر بن احمد|ابن شاهین]]، تعداد فقها و مفسرین و محدثینی که او از آنها حدیث شنیده و روایت کرده به‌دست می‌آید<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص12</ref>. | ||
[[ابن شاهین، عمر بن احمد|ابن شاهین]] پس از تألیف «[[التفسير الكبير للقرآن الكريم]]» و «ناسخ الحديث و منسوخه» و «شرح مذاهب أهل السنة» و «الأحاديث الإفراد» تصمیم گرفت که کتابی بنویسد که در آن اسامی روات ثقه‌ای که از آنها حدیث شریف نبوی را نقل کرده را گردآورد. پیش از او احمد بن عبدالله بن صالح عجلی (متوفی 261ق) کتابش را در «تاريخ الثقات» نوشته بود. همچنین محمد بن حبّان (متوفی 354ق) –فیلسوف اهل جرح و تعدیل- دست به تألیف کتاب «الثقات» زده بود و کتابش را در سه جزء ثقات تابعین، اتباع تابعین و تابعین اتباع تابعین بخش‌بندی کرده بود. ویژگی کتاب «تاريخ أسماء الثقات» ابن شاهین نسبت به این دو کتاب در این بود که مطابق با حروف الفبا تنظیم شده. ابن شاهین در کتابش بر کتاب «یحیی بن معین» و بر روایاتی که از یحیی بن سعید قطان و عبدالرحمن بن مهدی و احمد بن حنب و علی بن مدینی و عثمان بن ابی شیبه و محمد بن عباد موصلی و احمد بن صالح عجلی و کسانی که نزدیک به ایشان بودند اعتماد کرد<ref>ر.ک: همان، ص21-19</ref>. | [[ابن شاهین، عمر بن احمد|ابن شاهین]] پس از تألیف «[[التفسير الكبير للقرآن الكريم]]» و «ناسخ الحديث و منسوخه» و «شرح مذاهب أهل السنة» و «الأحاديث الإفراد» تصمیم گرفت که کتابی بنویسد که در آن اسامی روات ثقه‌ای که از آنها حدیث شریف نبوی را نقل کرده را گردآورد. پیش از او احمد بن عبدالله بن صالح عجلی (متوفی 261ق) کتابش را در «تاريخ الثقات» نوشته بود. همچنین محمد بن حبّان (متوفی 354ق) –فیلسوف اهل جرح و تعدیل- دست به تألیف کتاب «الثقات» زده بود و کتابش را در سه جزء ثقات تابعین، اتباع تابعین و تابعین اتباع تابعین بخش‌بندی کرده بود. ویژگی کتاب «تاريخ أسماء الثقات» [[ابن شاهین، عمر بن احمد|ابن شاهین]] نسبت به این دو کتاب در این بود که مطابق با حروف الفبا تنظیم شده. [[ابن شاهین، عمر بن احمد|ابن شاهین]] در کتابش بر کتاب «یحیی بن معین» و بر روایاتی که از یحیی بن سعید قطان و عبدالرحمن بن مهدی و احمد بن حنب و علی بن مدینی و عثمان بن ابی شیبه و محمد بن عباد موصلی و احمد بن صالح عجلی و کسانی که نزدیک به ایشان بودند اعتماد کرد<ref>ر.ک: همان، ص21-19</ref>. | ||
علمای اهل سنت متفقند که مصنف گاه برخی از روات که اجماع بر ضعف آنها شده را توثیق کرده است؛ مانند آنچه در شماره 1233 در ترجمه محمد بن قاسم اسدی ذکر کرده و او را توثیق نموده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص296</ref> و حال آنکه اهل سنت اجماع بر کذاب بودن او دارند. نیز محمد بن ابی حمید را توثیق نموده و درباره او گفته: ثقه، لا شک فیه، حسن الحدیث، روی عنه اهل المدینة. حال آنکه اجماع بر ضعیف بودن او دارد. علاوه اینکه مصنف تنها اسامی ثقات را در کتابش ذکر نکرده بلکه اسامی برخی ضعفاء نیز در آن آورده و به این نکته اشاره کرده است؛ همچنان‌که در ذکر از محمد بن ثابت عبدی و محمد بن ثابت بنانی آورده و درباره این دو تن گفته است: «لیسا بشیء»<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص21</ref>. | علمای اهل سنت متفقند که مصنف گاه برخی از روات که اجماع بر ضعف آنها شده را توثیق کرده است؛ مانند آنچه در شماره 1233 در ترجمه محمد بن قاسم اسدی ذکر کرده و او را توثیق نموده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص296</ref> و حال آنکه اهل سنت اجماع بر کذاب بودن او دارند. نیز محمد بن ابی حمید را توثیق نموده و درباره او گفته: ثقه، لا شک فیه، حسن الحدیث، روی عنه اهل المدینة. حال آنکه اجماع بر ضعیف بودن او دارد. علاوه اینکه مصنف تنها اسامی ثقات را در کتابش ذکر نکرده بلکه اسامی برخی ضعفاء نیز در آن آورده و به این نکته اشاره کرده است؛ همچنان‌که در ذکر از محمد بن ثابت عبدی و محمد بن ثابت بنانی آورده و درباره این دو تن گفته است: «لیسا بشیء»<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص21</ref>. | ||
محدثینی چون ابن حجر عسقلانی در | محدثینی چون [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر عسقلانی]] در «[[تهذيب التهذيب|تهذیب التهذیب]]» بر کتاب [[ابن شاهین، عمر بن احمد|ابن شاهین]] اعتماد کرده و نص سخن [[ابن شاهین، عمر بن احمد|ابن شاهین]] را به عنوان مثال در شرح حال محمد بن ابی حمید ذکر کرده است و نیز گفته: یقولون: حماد بن ابی حمید، و غیرهم یقولون: محمد بن ابی حمید، و لقدقال رجل: محمد و حماد اخوان ضعیفان، و هذا الرجل هو الضعیف، اذ یضعف رجلا لم یخلق، و لم یکونا اخوین قط، انما هو واحد، فجعل واحدا اثنین، ثم جعلهماضعیفین، فمن اضعف من هذا الذی یبسط لسانه فیمن لا یعرف». یا اینکه [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] از [[ابن شاهین، عمر بن احمد|ابن شاهین]] مطلبی را نقل کرده که در آن نص توثیق وجود ندارد<ref>ر.ک: همان، ص24</ref>. | ||
عبدالسلام بن صالح اباصلت هروی در منابع رجالی شیعی، از اصحاب امام | عبدالسلام بن صالح اباصلت هروی در منابع رجالی شیعی، از اصحاب [[امام رضا(ع)|امام رضا]]، ثقه و صحیح الحدیث معرفی شده است. تنها جرحی که پیرامون وی ذکر شده است گفتار [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] و [[تقی‌الدین حلی، حسن بن علی|ابن داود حلی]] است که وی را عامی معرفی کرده‌اند؛ [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] شخص دیگری را نیز به همین نام و مکنی به اباعبدالله در شمار اصحاب [[امام رضا(ع)|حضرت رضا(ع)]] معرفی کرده است. این در حالی است که ابن داود، دو نفر را به نام عبدالسلام بن صالح اباصلت معرفی کرده و در موضع اول وی را ممدوح خوانده ولی در موضع دوم –چنان که ذکر شد– با ذکر لفظ عامی به جرح وی پرداخته است. با توجه به اقوال سایر رجالیون شیعه و نیز احادیث منقوله توسط اباصلت، به نظر می‌رسد که جرح شیخ طوسی و ابن داود بر وی صدق نمی‌کند<ref>ر.ک: بصیری، حمیدرضا؛ منایی، فرشاد، ص23</ref>. در کنار این اقوال، عده‌ای از رجالیون اهل سنت نیز به توثیق وی پرداخته‌اند. [[ابن شاهین، عمر بن احمد|ابن شاهین]] وی را ثقه و صدوق و شیعی معرفی کرده است<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||