جوادی آملی، عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

|-class='articleCode'

|کد مولف

|}

</div>

او در سال 1312 شمسی مطابق 1933 میلادی در کشور جمهوری اسلامی ایران (استان مازندران، شهر آمل) در خانواده‌ای روحانی و مبلّغ احکام و معارف الهی چشم به جهان گشود و پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در زادگاه خود، و بر اثر علاقه خانوادگی به روحانیت و ایفای رسالت روحانی درباره دین و ترویج آن در سال 1325 شمسی مطابق 1946 میلادی به حوزه علمیه آن شهر وارد شد و از محضر پدر بزرگوارش، مرحوم حجت الاسلام میرزا ابوالحسن جوادی آملی و دیگر شخصیت‌های علمی و برجسته آن روزگار بهره برد و مقدمات علوم حوزوی و مقداری از سطوح متوسط (ادبیات عرب، منطق، اصول فقه، فقه، تفسیر قرآن و حدیث) را به مدت پنج سال آموخت؛ همچنین پایه‌های سلوک معنوی و اخلاقی و تهذیب و تهجد او در مدرسه امام حسن عسکری(علیه‌السلام) آن شهر محکم شد.

او از همان دوران دانش اندوزی در تهران، در حالیکه نزد اساتید و اساطین فن دروس اسلامی را تلمّذ نمود، تدریس رشته‌های گوناگون معقول و منقول اسلامی را آغاز کرد و هم اکنون حدود 60 سال از عمر پربرکت تدریس او می‌گذرد. او ضمن تدریس سایر علوم اسلامی به تفسیر قرآن مجید اهتمام ویژه ای داشته و دارد، و تدریس تفسیر قرآن کریم را از سال 1355، مطابق 1976 میلادی آغاز کرده و همچنان ادامه دارد.

   

مراد از سلوک علمی، اوصاف و ویژگی‌های روحی و فکری علامه جوادی آملی در محور تعلّم، پژوهش، تدریس، تعلیم و تألیف است. اثر هر مؤلف آیینهٴ اخلاق علمی اوست و آثار آیت الله العظمی جوادی به‌ویژه تفسیر تسنیم نیز مظهر مکارم و معالی اخلاق علمی مفسر بزرگوار آن است که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:

#جامع نگری علمی: جامعیت علمی و بهره مندی فراوان ایشان از علوم گوناگون اسلامی به ویژه علوم ادبی و بلاغی، منطق و فلسفه و کلام و عرفان، اصول و فقه و تفسیر و حدیث موجب شده تا در بررسی هر مسئله و مبحث از مسائل و مباحث علمی از یکسونگری پرهیز شده، با نگاهی جامع به نقد و ارزیابی و تحلیل علمی دربارهٴ آن بپردازد.

#سعهٴ صدر علمی: این ویژگی استاد، در برخورد با اندیشه ها، مکاتب و پرسش‌های دیگران موجب شده تا هم مجلس درس او پذیرای جمع فراوانی از دانش پژوهان گردد و هم آثار او و از جمله تفسیر تسنیم جایگاه مناسبی برای طرح اشکالات و شبهات مطرح شده دربارهٴ معارف و احکام قرآنی باشد. طرح آرای مخالفان برون دینی و درون دینی از جلوه‌های این خُلق ستوده است.

بر فرزانگان و فضیلت مندان پوشیده نیست که جناب‌عالی از برجسته‌ترین اساتید کم نظیر در جهان اسلام به شمار می‌آیید و بحمدالله با نبوغ و خلاقیت فاخر و نمونه و با نهایت دقت و درایت توانستید ظرایف دانش‌های فلسفه، عرفان و کلام را فراگیرید و همه آن‌ها را در خدمت کتاب نور [قرآن] به کار گیرید. چنین توفیقی گوارایتان باد.

از دیدگاه مفسر تسنیم، منابع تفسیر قرآن عبارت‌اند از «قرآن، سنت و عقل» و چون «منهج و روش تفسیری» هر مفسر، پیوند تنگاتنگی با «منابع تفسیر قرآن» دارد، به اجمال می‌توان منهج تفسیری تسنیم را «منهج اجتهادی جامع» و دربردارندهٴ «تفسیر قرآن به قرآن»، «تفسیر قرآن به سنت» و «تفسیر قرآن به عقل» نامید. در میان این سه شیوه، کارآمدترین آن ها، «تفسیر قرآن به قرآن» است، زیرا مهم‌ترین منبع تفسیر قرآن، خود قرآن است که مبین، شاهد و مفسّر خویش است و در دستیابی به معارف قرآن اثری عمیق دارد.

   

#ساختار منطقی: استاد ضمن تقریر درس خارج فقه آیت الله العظمی محقق داماد که بیش از 14 سال به طول انجامید و کتابهای فراوانی از جمله حج ، صلاة و خمس به چاپ رسید . درس خارج استاد، آیت الله العظمی جوادی آملی از دروس منظم خارج فقه حوزه علمیه قم است که از ساختاری منطقی و روشمند برخوردار است. مراحل گوناگون در فرآیند بررسی یک مسئله فقهی در درس ایشان بدین شرح‌اند: أ. طرح مسئله و پرسش بحث؛ ب. تحریر محل بحث و تبیین نقطه ابهام؛ ج. نقل دیدگاه‌های متخصصان فنّ و بررسی نظریات سه عصر فقی الف) زمان شیخ طوسی و مفید . ب ) دوره مرحوم محقق و علامه حلّی. ج ) دوره معاصر و فقهاءمتاخّر؛ د. نقد و بررسی استدلال‌های متخصصان؛ هـ. اثبات استدلالی دیدگاه مختار؛ و. جمع‌بندی نهایی و نتیجه‌گیری.

#تطبیق قواعد و احکام فقهی بر مسائل جهان و جامعه معاصر: نمونه‌هایی مانند بحث از روا و صحیح بودن انعقاد عقدهایی مانند اجاره به صورت اینترنتی یا حرمت اجاره سایت‌های اینترنتی برای ترویج فساد و گسترش فحشاء در جامعه را می‌توان در شیوه فقهی استاد مثال زد.

چنان‌که گذشت، آیت الله العظمی جوادی آملی همزمان با هجرت از آمل به تهران برای ادامه تحصیل علوم دینی، در کنار دروس فقه و اصول به فراگیری علوم عقلی (کلام، فلسفه و عرفان) پرداخت و این علوم را از محضر استادانی همچون علامه ذوفنون، حاج شیخ ابوالحسن شعرانی و آیت ‌الله حاج میرزا مهدی محی‌الدین الهی قمشه‌ای و آیت ‌الله میرزا حسین فاضل تونی و آیت الله شیخ محمد تقی آملی فرا گرفت؛ همچنین پس از مهاجرت به حوزه علمیه قم دروس تخصصی فلسفه و کلام و عرفان را از محضر استادانی همچون علامه طباطبایی آموخت.