۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دیوان منوچهری دامغانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
یکی دیگر از آرایه‌هایی که منوچهری در بخش‌های مختلف شعر خود از آن بهره برده است، تشبیه مرکب است. منوچهری این نوع تشبیه را در کنار دیگر صنایع شعری چون «مراعات نظیر»، «لف‌ونشر» و «استعاره» در گستره فضای تصویری یک، دو و ندرتاً سه بیت به کار می‌گیرد. این ساختار هنرمندانه‌ای است که منوچهری در اشعار ستایشی خود به‌طورجدی به آن نظر داشته است و بر زیبایی‌های شعر خود افزوده است؛ مثلاً در قصیده‌ای با مطلع: | یکی دیگر از آرایه‌هایی که منوچهری در بخش‌های مختلف شعر خود از آن بهره برده است، تشبیه مرکب است. منوچهری این نوع تشبیه را در کنار دیگر صنایع شعری چون «مراعات نظیر»، «لف‌ونشر» و «استعاره» در گستره فضای تصویری یک، دو و ندرتاً سه بیت به کار می‌گیرد. این ساختار هنرمندانه‌ای است که منوچهری در اشعار ستایشی خود به‌طورجدی به آن نظر داشته است و بر زیبایی‌های شعر خود افزوده است؛ مثلاً در قصیده‌ای با مطلع: | ||
خیز ای بت فرخار، بیار آن گل بی‌خار | {{شعر}} | ||
{{ب|'' هنگام بهار است و جهان چون بت فرخار ''|2='' خیز ای بت فرخار، بیار آن گل بی‌خار ''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
که در ستایش «خواجه علی بن محمد» سروده شده است، منوچهری در مقدمه‌ای مفصل، به توصیف بهار پرداخته و از مجموع پنجاه بیت کل قصیده، سی‌وهشت بیت به مقدمه اختصاص داده است و تنها در دوازده بیت، ممدوح را ستوده است. علاوه بر آنچه ذکر شد، منوچهری در برخی موارد نیز پس از مقدمه‌ای طولانی، وارد مدح و ستایش می‌شود و ضمن بخش ستایشی قصیده، بهانه‌ای یافته و به توصیف یا هر موضوع دیگری غیر از ستایش وارد می‌شود<ref>ر.ک: همان</ref>. | که در ستایش «خواجه علی بن محمد» سروده شده است، منوچهری در مقدمه‌ای مفصل، به توصیف بهار پرداخته و از مجموع پنجاه بیت کل قصیده، سی‌وهشت بیت به مقدمه اختصاص داده است و تنها در دوازده بیت، ممدوح را ستوده است. علاوه بر آنچه ذکر شد، منوچهری در برخی موارد نیز پس از مقدمه‌ای طولانی، وارد مدح و ستایش می‌شود و ضمن بخش ستایشی قصیده، بهانه‌ای یافته و به توصیف یا هر موضوع دیگری غیر از ستایش وارد می‌شود<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
| خط ۹۹: | خط ۱۰۲: | ||
[[رده:آپلود مهر(98)]] | [[رده:آپلود مهر(98)]] | ||
[[رده: مهر(98)]] | |||