۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'عا' به 'عا') |
جز (جایگزینی متن - 'شه' به 'شه') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
«صاحب مجمع الفصحاء که اشتباها او را بروجردی شمرده، نوشته که او سالها در دارالخلافه تهران به تحصیل کمالات ادبیه و قواعد عربیه پرداخت تا در همه مراتب تکمیل یافت و چندی در خانه میرزا رضی جراح بروجردی که از دوستان و همسایگانش بود، منزل داشت و طالبان کمال نزد او تحصیل علوم ادب و موسیقی و ریاضی میکردند و خود در این علوم مقنّن و معلم شد و رسالهها نگاشت. از جمله مقامات جدیده عدیده بر سنن بدیعالزمان و حمیدی تصنیف کرد و در اواخر به مرض شقاقلوس گرفتار آمد و رنجی تمام برد و به حکم تقدیر معالجه نیافت و در سن شباب درگذشت»<ref>ر.ک: همان</ref>. | «صاحب مجمع الفصحاء که اشتباها او را بروجردی شمرده، نوشته که او سالها در دارالخلافه تهران به تحصیل کمالات ادبیه و قواعد عربیه پرداخت تا در همه مراتب تکمیل یافت و چندی در خانه میرزا رضی جراح بروجردی که از دوستان و همسایگانش بود، منزل داشت و طالبان کمال نزد او تحصیل علوم ادب و موسیقی و ریاضی میکردند و خود در این علوم مقنّن و معلم شد و رسالهها نگاشت. از جمله مقامات جدیده عدیده بر سنن بدیعالزمان و حمیدی تصنیف کرد و در اواخر به مرض شقاقلوس گرفتار آمد و رنجی تمام برد و به حکم تقدیر معالجه نیافت و در سن شباب درگذشت»<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==زادگاه، فقر، | ==زادگاه، فقر، دانشها== | ||
بهاءالدین خان پیران (مساعدالملک) که ریاض با خانوادهاش ارتباط کامل داشته، به بروجردی دانستن او پاسخ داده و نوشته میرزا جعفر ریاض، اهل همدان و از جوانی در مصاحبت میرزا ابوالقاسم ذوالریاستین همدانی بوده و پس از مرحوم شدن او به تهران مسافرت کرده که شغلی مناسب برای خود تهیه کند، اما شغل مناسبی نیافت؛ باآنکه (به گواهی مقاماتش که به اسلوب بدیعالزمان نوشته و همچنین کتاب گنج شایگانش که به شیوه [[گلستان سعدی: پس از مقابله هفت نسخه خطی و ده نسخه چاپی|گلستان سعدی]] نگاشته شده است)، در عربی و فارسی خبره بود و مهارت کامل داشت. او علاوه بر طبع قدرتمند و تسلطش بر ادبیات فارسی و عربی، در نجوم و هیئت و هندسه هم استاد بوده و بااینهمه در تهران سرگردان بوده و بهسختی روزگار میگذرانیده است.<ref>ر.ک: همان، صفحههای ب و ج</ref>. | بهاءالدین خان پیران (مساعدالملک) که ریاض با خانوادهاش ارتباط کامل داشته، به بروجردی دانستن او پاسخ داده و نوشته میرزا جعفر ریاض، اهل همدان و از جوانی در مصاحبت میرزا ابوالقاسم ذوالریاستین همدانی بوده و پس از مرحوم شدن او به تهران مسافرت کرده که شغلی مناسب برای خود تهیه کند، اما شغل مناسبی نیافت؛ باآنکه (به گواهی مقاماتش که به اسلوب بدیعالزمان نوشته و همچنین کتاب گنج شایگانش که به شیوه [[گلستان سعدی: پس از مقابله هفت نسخه خطی و ده نسخه چاپی|گلستان سعدی]] نگاشته شده است)، در عربی و فارسی خبره بود و مهارت کامل داشت. او علاوه بر طبع قدرتمند و تسلطش بر ادبیات فارسی و عربی، در نجوم و هیئت و هندسه هم استاد بوده و بااینهمه در تهران سرگردان بوده و بهسختی روزگار میگذرانیده است.<ref>ر.ک: همان، صفحههای ب و ج</ref>. | ||
ویرایش