۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'فا' به 'فا') |
جز (جایگزینی متن - 'نه' به 'نه') |
||
خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
{{ب|''این قطره خون چیست به روی تو هلالی''|2='' گویا که دل از غصه به روی تو دویده''}}{{پایان شعر}} | {{ب|''این قطره خون چیست به روی تو هلالی''|2='' گویا که دل از غصه به روی تو دویده''}}{{پایان شعر}} | ||
ولی مزار هلالی از نخست در چهار سوق هرات قرار داشته که در همان جا هم به قتل رسیده بود و پس از خرابی آن قبر در سال 1306ش، | ولی مزار هلالی از نخست در چهار سوق هرات قرار داشته که در همان جا هم به قتل رسیده بود و پس از خرابی آن قبر در سال 1306ش، استخوانهای هلالی را بدین مکان آوردهاند»<ref>همان</ref>. | ||
از هلالی دختری به نام «حجابی استرآبادی» بهجای مانده که شاعر بود، اما از احوالش اطلاعی در دست نیست<ref>همان</ref>. | از هلالی دختری به نام «حجابی استرآبادی» بهجای مانده که شاعر بود، اما از احوالش اطلاعی در دست نیست<ref>همان</ref>. | ||
خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
==شعر هلالی== | ==شعر هلالی== | ||
هلالی شاعری است قویدست و بسیار چیره در ظرایف و ویژگیهای شعری. عمده موفقیت او در هنر شاعری به سبب غزلیات آبدار و پرسوز و گدازی است که در | هلالی شاعری است قویدست و بسیار چیره در ظرایف و ویژگیهای شعری. عمده موفقیت او در هنر شاعری به سبب غزلیات آبدار و پرسوز و گدازی است که در آنها «من» شاعر به بارزترین وجه نمایان شده است. خصیصه مهمی که در شعر هلالی موجود است و او را از متقدمان و متأخرانش متمایز میکند شور و درد خاصی است که در شعر او وجود دارد و زبان شعری او را نیز بهسوی نوعی سادگی و بیتکلفی سوق داده است<ref>همان</ref>. | ||
==ویژگیهای شعری== | ==ویژگیهای شعری== | ||
# گوشنوازی و خوشآهنگی اوزان مورد استفاده در شعرهای او (اکثر شعرهایش در | # گوشنوازی و خوشآهنگی اوزان مورد استفاده در شعرهای او (اکثر شعرهایش در وزنهایی است که حافظ در آنها شعر گفته است)؛ | ||
# خواری در برابر معشوق که گاهی در قالب تشبیه به سگ بیان میگردد (که از خصوصیات عمده شعر دوران او هم هست)؛ | # خواری در برابر معشوق که گاهی در قالب تشبیه به سگ بیان میگردد (که از خصوصیات عمده شعر دوران او هم هست)؛ | ||
# کوشش در بهکارگیری لحن عامیانه و روزمره در شعر، به جهت پیوند زبان شعر با زبان مردم و نفوذ هرچه بیشتر آن در میان لایههای مختلف آنان؛ | # کوشش در بهکارگیری لحن عامیانه و روزمره در شعر، به جهت پیوند زبان شعر با زبان مردم و نفوذ هرچه بیشتر آن در میان لایههای مختلف آنان؛ |
ویرایش